Overdaad aan voorbeelden overschaduwt toepasbaarheid

De in Amerika geboren Euny Hong werd gedwongen een snelle nunchi te ontwikkelen toen ze op jonge leeftijd verhuisde naar Zuid-Korea. De taal niet machtig en met een onderwijssysteem waarin leerkrachten niet voorkauwen wat er moet gebeuren, moest ze leren aanvoelen wat er van haar werd verwacht. Uiteindelijk kreeg ze de kunst te begrijpen wat anderen denken en voelen onder de knie, en werd ze een echt Nunchi-ninja. In de kracht van Nunchi vertelt Hong over de kneepjes van deze Zuid-Koreaanse superkracht.

De auteur begint De kracht van Nunchi met een korte uitleg over Zuid-Korea en hoe een klein land in nog geen eeuw tijd zich heeft weten te ontwikkelen van een zeer arm tot een heel welvarend rijk. Met een ongunstige positie tussen China en Japan – te klein om weerstand te bieden aan grote manschappen tijdens oorlogen – werd het gedwongen een minder voor de hand liggende strategie te kiezen. Geen weerstand bieden, maar aanpassen. In tegenstelling tot wat Noord-Korea deed, die juist koos voor totale afzondering.

Na de eerste uitleg volgt een aantal hoofdstukken waarin Hong met behulp van voorbeelden uitlegt wat een snelle nunchi betekent. Een groot deel van het boek wordt gebruikt om de lezer in te laten zien waarom nunchi zo belangrijk is en wat een gebrek eraan kan opleveren. Vooral beschamende en ongemakkelijke situaties worden zo voorkomen. Geen slecht getimede grappen, inschattingsfouten bij sollicitatiegesprekken of kwetsende opmerkingen als iemand verdriet heeft. Hong heeft situaties weten te schetsen die iedereen zal herkennen. Tot slot bespreekt ze hoe nunchi toegepast kan worden in arbeidssituaties en in relaties.

Gedurende De kracht van Nunchi wordt duidelijk dat de benodigde vaardigheden indruisen tegen de heersende individualistische mentaliteit in de Lage Landen. De snelle maatschappij waarin we onszelf belangrijk vinden en van anderen verwachten dat ze zich uitspreken, vraagt een omschakeling van personen die zich nunchi wil aanleren.

‘Verslaafd zijn aan het kiezen van de gemakkelijkste weg is de vijand voor nunchi.’

De vraag is dan ook of iemand zonder Nunchi dit boek zal lezen en erdoor gegrepen zal worden, laat staan de zienswijze gaat ontwikkelen. Zij die wel interesse hebben in het onderwerp en De kracht van Nunchi lezen, komen ongetwijfeld tot de conclusie dat zij al over enige superkracht beschikken.

Daarbij komt dat (hoewel het boek er aantrekkelijk uitziet en het prettig is geschreven) de opbouw warrig is. De stroom aan voorbeelden lijkt oneindig en leidt af van dat wat je wilt weten: hoe ontwikkel ik een snelle nunchi. Een duidelijk stappenplan is bedolven onder de geschetste anekdotes. En dat is jammer. Hierdoor is het moeilijk de aandacht vast te houden, maar bovenal, slecht toepasbaar.

De kracht van Nunchi geeft een interessante kijk op de Koreaanse cultuur en de heersende westerse mentaliteit. Het boek is uniek in zijn soort doordat het niet gaat over voor jezelf opkomen, maar juist over het aanpassen aan je omgeving. Helaas schaadt de overdaad aan voorbeelden de toepasbaarheid van het verder interessante boek.