Een zacht en helend boek met verhalen over verdriet en rouw

Chibi Neko, het Japanse restaurant aan zee, wordt gerund door chef-kok Kai en huiskat Chibi. Het zijn geen alledaagse gerechten die je er kunt nuttigen. Op verzoek serveert Kai zogenaamde herinneringsmaaltijden: maaltijden die de herinnering aan overleden dierbaren levend houdt. In De magie van het Japanse restaurant, dat is vertaald door Baudewijn Pronk, krijg je als lezer niet alleen een kijkje in de Japanse keuken, maar ook in de levens van de gasten van Chibi Neko.

De Japanse Yuka Takahashi (1972) is geboren en opgegroeid in de prefectuur Chiba. Precies dit is het gedeelte van Japan waar zich ook De magie van het Japanse restaurant afspeelt. Niet heel gedetailleerd of uitgebreid, maar wel op een subtiele en bescheiden manier, vertelt Takahashi over het leven in deze provincie. Zo beschrijft hij bijvoorbeeld hoe het er in de grote stad aan toe gaat, hoe de werkmentaliteit is en hoe de gerechten uit deze regio worden bereid.

Zo subtiel als de beschrijvingen van Chiba zijn, zo bescheiden is ook de omvang van De magie van het Japanse restaurant. Het nog geen 200 pagina’s tellende boek bevat vier verhalen van gasten die elk een herinneringsgerecht komen eten. Hun verhaallijnen zijn niet met elkaar verbonden, elk verhaal staat op zichzelf. De gemene delers zijn het restaurant, het personeel en de kat Chibi. In minder dan 50 pagina’s kom je iets meer over elke gast te weten en over de herinnering die ze aan hun dierbare willen ophalen. Zo ontmoeten we de ernstig zieke twintiger Nagi, de onzekere veertiger Keita, de in een verpleeghuis wonende Mitsuyo en de alleenstaande Kumagai. Elk verhaal wordt afgesloten met een recept van het gerecht dat zij bij Chibi Neko hebben gegeten.

De verhalen van de vier hoofdpersonen zijn allemaal anders, maar ze zijn stuk voor stuk intiem en ontroerend. Een alwetende verteller vertelt over elk persoonlijke levenspad. Als lezer zie je zo niet alleen wat er nu gebeurt, of wat er in het verleden is gebeurd, maar ook de daarbij behorende emoties en die van bijpersonages. Zo ontstaat een mooi compleet beeld, al is het in het begin wennen aan de Japanse namen en is het schakelen tussen de gebeurtenissen. Toch is er maar weinig tijd nodig, en dat kan ook niet, om in het verhaal te komen. Voor je het weet is het alweer voorbij. Al snel wordt duidelijk dat iedereen momenten in het leven kent waarop wordt geworsteld, hoe oud je ook bent. Heimwee naar wat was, spijt van wat je niet hebt kunnen zeggen of verdriet om wie je bent verloren, maar ook onzekerheid over wie je bent of over hoe je invulling wilt geven aan je leven. Hoewel het geheel zich afspeelt in Japan, zullen lezers van over de hele wereld de thema’s herkennen. Verlies en verdriet zijn van alle plekken en tijden en kent vele gezichten. De auteur heeft dat goed laten zien door vier verschillende personages uit te werken, hun verhalen een duidelijk begin en einde te geven en ze een ontwikkeling door te laten maken.

De magie van het Japanse restaurant is een vervolg op Het restaurant van herinneringen, maar heel goed los te lezen. En met recht een boek uit de categorie healing fiction; een genre in de literatuur die gaat over het overwinnen van alledaagse obstakels, verdriet en trauma. Verwacht geen grote plottwists en spannende gebeurtenissen, maar zachte, lieve en positieve verhalen met personages die groeien. Door het trage karakter en de ondergeschikte rol van het plot is het hier en daar wat saai, maar het zijn de personages die het geheel interessant maken. Een fijn geschreven en bijzonder boek voor liefhebbers van Japan, eten én katten.