Een ongekend intens aangrijpend heldinnenverhaal

De Amerikaanse Kristin Hannah (1960) was nog maar een kind toen de Vietnamoorlog uitbrak. De journaals, de demonstraties en de terugkerende veteranen bleven haar bij, waarop ze in 1997 het idee kreeg om te schrijven over deze oorlog. Het was naar eigen zeggen haar gebrek aan rijpheid dat haar tegenhield om haar visie daadwerkelijk op papier te zetten. Nu, meer dan 25 jaar later, verschijnt eindelijk De vergeten vrouwen, een historische roman die is gebaseerd op verslagen van de vrouwen die in Vietnam dienden. Verslagen van vrouwen die te vaak werden vergeten.

Het is 1966 als de broer van de twintigjarige Frances (Frankie) naar Vietnam vertrekt. Binnen haar familie was er altijd veel respect voor de mannen die oorlogen introkken om hun land te dienen. Met veel trots wordt er ook gekeken naar haar geliefde broer. Frankie blijft eenzaam achter. Hoewel ze in een ziekenhuis als verpleegster werkt, voelt ze zich nutteloos. Waarom zijn de mannen voorbestemd om helden te zijn? Waarom zou zij niet het verschil kunnen maken? Frankie besluit zich aan te melden bij het Amerikaanse leger om als verpleegkundige te dienen in 'Nam. Zij zal een held zijn.

Hannah heeft al meerdere aangrijpende verhalen over ware gebeurtenissen uit het verleden geschreven. Zo verkreeg ze grote bekendheid met De nachtegaal, een historische roman die zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog, en deed ze gedetailleerd verslag van de klimaatverandering die leidde tot de Dust Bowl in De vier windstreken. In De vergeten vrouwen, waarvoor Marike Groot en Sander Brink de vertaling verzorgden, weet Hannah wederom een nauwkeurig beeld van historische feiten op emotionele wijze neer te zetten.

Het eerste gedeelte van het boek speelt zich af in Vietnam ten tijde van de oorlog. Zoals trouwe lezers van Hannah gewend zijn, weet Hannah een beeld te schetsen dat helemaal tot leven komt door situaties, omgeving en personages tot in detail te omschrijven. Ze heeft oog voor de typische kleding van die tijd, zet films en muziek op de juiste momenten in, maar weet bijvoorbeeld ook klimaat, geur en cultuur visueel te beschrijven. Dit doet ze op eenzelfde manier als het aankomt op de situaties op de militaire basis en de evacuatiehospitalen. De omstandigheden in het snikhete en door oorlog getekende land komen genadeloos bij de lezer binnen. Alleen Hannah weet het zo op papier te zetten dat je de verzengende hitte, de primitieve huisvesting en de bloederige taferelen zelf ervaart.

Halverwege het boek zit er een heel leven in Vietnam op. Er is zoveel gevochten en er is nog meer verloren. Maar Hannah zou Hannah niet zijn als ze op dit punt in het plot een gelukkig einde voor de hoofdpersoon in petto had. Het verhaal was voor de vergeten vrouwen op dit punt namelijk ook niet klaar. Hun leven thuis in Amerika moest opnieuw vorm krijgen en dat was geen gemakkelijke opgave. Er wachtte hen geen heldenonthaal, er was geen steun of zorg voor hen geregeld. Hun strijd begon bij thuiskomst en juist dit gedeelte van het verhaal was ontzettend belangrijk om te vertellen. Dat gebeurt dan ook in de tweede helft van het boek. De eerder genoemde gedetailleerde manier van schrijven die Hannah eigen is, zet ze ook in om emoties van personages op intense wijze over te brengen. Alle ontberingen en uitdagingen die de vrouwen het hoofd moesten bieden zijn zo pijnlijk en tastbaar, dat het haast onmogelijk is om geen tranen te laten.

De vergeten vrouwen is een pijnlijk levensecht verhaal vol sterke vrouwen en aangrijpende thema's als oorlog, verlies, trauma en vriendschap. Het boek is een waardevol eerbetoon aan de meer dan tienduizend Amerikaanse vrouwen die in Vietnam als militair gestationeerd zijn geweest of er als burgervrouw werkzaam waren. De vergeten vrouwen is geschreven door een waanzinnig goede auteur, een verhaal dat schreeuwt om keer op keer herlezen te worden.