Het is eens iets anders

Zowel de titel als de cover beloven een sprookjesachtige belevenis. We zien een muiltje, een kasteel en een zandloper. Gaan we een (van de zovele) hervertelling(en) van Assepoester beleven, of wordt het net even anders?

Eenmaal in het boek begonnen, gaan we terug in de tijd. Danielle Teller schenkt ons geen moderne versie van een oud sprookje, maar een vertelling met een historisch karakter. Hoe ver we teruggaan in de tijd is niet helemaal duidelijk, maar we bevinden ons in een periode van lords, manors, dienstmeiden, nonnen, kloosters, paard en wagens. Een tijdsperiode waarin het niet gebruikelijk was dat de vrouw een bedrijf runde, of als horige met iemand van adel trouwde. Het blijkt niet het sprookje te zijn met prachtige kastelen, ongekende rijkdom, doornstruiken en knappe prinsen. Geen clichés of stereotype gedragingen, maar een vertelling vol échte mensen en tegenslagen passend bij die tijd.

Teller houd ons niet alleen in onzekerheid als het gaat om de tijdsperiode waarin we ons bevinden, maar we worden ook in verwarring gebracht over wie we volgen in het verhaal. Verstandelijk weten we dat Agnes Vis-de-Loup de boze stiefmoeder representeert, maar niets wijst op haar gemene karakter. Zij is het die als jong meisje door haar familie aan het werk wordt gezet bij een manor, omdat ze niet meer voor haar kunnen zorgen. Zij is het die armoedig en in oude kleren, met bloed, zweet en tranen zich staande probeert te houden. Zij is het die zorgzaam, lief én inventief is. Is dit niet wat in de klassieke vertellingen juist bij Assepoester hoort? Ook daarin laat Danielle Teller zien dat clichés niet bij haar passen en geeft ze een totaal eigen draai aan het geheel.

Zonder enige moeite neemt Teller ons steeds verder mee in het verhaal. Het kost geen enkele moeite om je mee te laten slepen naar vroegere tijden. Veel moeilijker is het om gedurende het verhaal het boek weg te leggen, zo interessant is het om te lezen over hoe het er vroeger aan toe ging. Teller belicht alle facetten van het dagelijks leven. Van ziektes, relaties en de dagelijkse gang van zaken tot geloof, rangen, standen en voeding. Het leven van toen was zeker niet gemakkelijk en ook Agnes kent als vrouw zware tijden. Teller weet het allemaal even boeiend en sprankelend te vertellen. Maar waar is dat sprookje gebleven? Het verhaal is niet overdreven aangezet, zoals je zou verwachten bij een sprookje. De magie, de glitter en de glamour ontbreken. Ook de heks is niet heel sterk aanwezig, hoewel er natuurlijk altijd figuren zijn die een negatieve draai aan een verhaal geven. En ook daarin laat Teller zien dat ze een compleet eigen invulling wil geven aan het sprookje.

Pas na driekwart gelezen te hebben worden de vergelijkingen met een sprookje duidelijker en wordt het beeld van de stiefmoeder compleet, maar tevens ook heel anders dan wat er in de klassieke sprookjes wordt geschetst. Danielle Teller maakt van de hoofdpersoon niet de boze stiefmoeder, maar laat zien hoe een stiefmoeder stiefmoeder wordt en dat ze onterecht de zwarte piet toegespeeld heeft gekregen in de "echte" sprookjesverhalen. Daarmee is 'Er was eens iets anders' compleet anders dan wat we gewend zijn. Het sprookje van Teller leest erg fijn door de unieke belichting, maar zeker ook door haar schrijfstijl. Erg veel romantiek komt er niet bij kijken en ook een weergaloos einde wordt ons onthouden, maar desondanks is dit unieke sprookje een aanrader. 4 sterren.