Een openhartig en eerlijk relaas over een leven met Lyme

Yolanda Hadid is ontzettend veel. Naast Lyme-vechter, Nederlandse, topmodel en Real Housewife is ze vooral moeder. Ze groeit op in Zuid-Holland en vult de jaren van haar jeugd met turnen en paardrijden, brengt dagen door op de boerderij en heeft diverse bijbaantjes. Tot ze toevalligerwijs wordt ontdekt op 16-jarige leeftijd als model naar Amerika verhuisd en op haar eigen benen moet staan. Ze is niet vies van hard werken, ook wanneer haar gezondheid haar in de steek laat. Ze vecht tegen ziektes als het Epstein-Barr virus, hepatitis B en de ziekte van Lyme.

In Hoor me draait het grotendeels om deze ziekte: Lyme. Yolanda Hadid bespreekt de directe gevolgen van de ziekte, de symptomen en de behandelingen die ze heeft ondergaan. Hoor me leest als een dagboek en de anekdotes en situatieschetsen laten zien wat de ziekte niet alleen met haar persoonlijk doet, maar ook met haar gezin. Het boek staat vol met pijnlijke, verdrietige en zelfs onsmakelijke details, maar dat is wat de ziekte is. Dagenlang in bed verblijven, wonen in je badjas, belangrijke momenten van je kinderen missen, je gezichtsvermogen verliezen en constante mist in je hersenen ervaren. Dát is wat de ziekte met je doet. Maar daarnaast is Hoor me ook een biografie waarin Hadid haar leven beschrijft. Ze vertelt over alles even openhartig: over het opgroeien in Nederland, het verlies van haar vader, de ziektes van haar moeder, het opgroeien van haar kinderen en het verloop van vriendschappen en huwelijken. Ze vertelt veel en dat wat ze niet wil vertellen, licht ze toe. Met delen uit brieven, speeches, videodagboeken en foto’s maakt ze haar verhaal nog visueler.

Dat wat Hadid overkomt voelt eerlijk en komt bij de lezer binnen. De schrijfstijl van het boek, dat Yolanda Hadid schreef samen met Michele Bender, is prettig en goed te volgen. Sommige medische termen worden niet altijd duidelijk uitgelegd, maar Hoor me is ook geen medisch handboek, de context vertelt voldoende. Het boek leest minder snel, doordat de lezer elk woord en elke zin in zich op zal willen nemen. Uiteraard kan het boek worden weggelegd en op een later moment weer worden opgepakt. Toch zal je het snel uit willen lezen, want gedurende het hele boek reist constant de vraag: temt Yolanda de ziekte van Lyme, of tackelt de ziekte haar?

“Het is waarschijnlijk moeilijk te begrijpen dat, als ik zo’n feestje verlaat, mijn zenuwstelsel zo opgepompt is dat ik me oprol op de achterbank van de limousine, zwetend, rillend en intens moe. Niemand weet dat ik aan een zijden draadje hang en alleen maar probeer de boel bij elkaar te houden. Je kunt het niet begrijpen als je het niet beleeft.”

Het is duidelijk dat Hadid roeit met de riemen die het leven haar heeft gegeven. Alleen haar riemen zijn niet de riemen van de gemiddelde (zieke) Nederlander. De ontelbare en kostbare behandelingen en reizen die ze heeft moeten maken zijn niet te betalen door Jan met de pet, die wellicht door ziekte niet meer in staat is om te werken en van de zorgverzekeraar minimale of geen vergoeding krijgt. Geen invloedrijke vrienden, geen zak met geld en niet de kans om alles uit te proberen. Maar ondanks dat laat het boek duidelijk zien dat ze haar luxe alleen heeft verkregen door hard te werken en door vol te houden. En zeg nou eerlijk, hoe luxe is het leven met Lyme nou eigenlijk? Het is een ziekte die levens van iedereen, in elke laag van de bevolking, op zijn kop zet. Jan met de pet kan vanaf een afstand wél de voordelen pakken van Hadids ziekte. Als een proefpersoon probeert ze alles uit en het wordt al snel duidelijk: hoe kostbaar behandelingen ook zijn, ze brengen lang niet allemaal soelaas. En niet te vergeten, met háár bekendheid kan ze bekendheid geven aan de ziekte en patiënten een stem geven.

Ondanks al het verdriet, de eenzaamheid en de fysieke gevolgen van de ziekte probeert Hadid positief te blijven en door te gaan. Haar positieve instelling probeert ze ook aan haar lezers mee te geven. “Vriendelijk zijn kost niets”, is immers haar motto. Tijdens haar jarenlange ziekte was (en is) opgeven geen optie en ze is heel duidelijk in haar doel bekendheid te geven aan de ziekte van Lyme. Het allerliefst zou ze zelf een remedie tegen de ziekte van Lyme vinden. Maar niet alleen het grote verhaal heeft een positief karakter, ook kleine details zetten de toon. De hoofdstukken beginnen met een positieve quote en ook in de Instagram berichten die ze heeft opgenomen klinkt een positieve noot.

“Je bent niet wat je is overkomen. Je bent wie je verkiest te worden vanuit die ervaring.”

Yolanda Hadid is openhartig, eerlijk en recht voor zijn raap. Haar fijne, maar vooral eerlijke manier van vertellen maakt Hoor me tot een aangrijpend boek. Zowel patiënten, mantelzorgers als hulpverleners zullen het boek waarderen tot de laatste bladzijde.