Een verhaallijn met overheersende karakters en vele thema's

Met het aangrijpende, en later verfilmde, Voor jou verkreeg de Britse Jojo Moyes (1969) grote bekendheid in de feelgood boekenwereld. Vele emotionele romans met sterke personages en waardevolle thema's volgden. Moyes schroomde daarbij niet om het verleden in te stappen noch om meerdere verhaallijnen naast elkaar te laten bestaan.

Ook in de roman In haar schoenen gebruikt Moyes meerdere verhaallijnen. Wanneer de elitaire Nisha en arbeidster Sam in de sportschool per ongeluk van tas wisselen, zullen ze het die dag met elkaars spullen moeten doen. Sam moet noodgedwongen rondlopen op de Louboutins van Nisha, terwijl Nisha op haar beurt de comfortabele merkloze schoenen van Sam moet dragen. Vanaf dat moment veranderen de levens van de vrouwen drastisch. En terwijl Sam met de dure schoenen het succes lijkt binnen te halen, raakt Nisha in haar afgedragen instappers alles kwijt wat haar lief is. Zowel letterlijk als figuurlijk komen de dames in elkaars schoenen te staan. Vanuit het perspectief van hen beiden wordt verteld hoe dat verloopt.

Nisha en Sam hadden niet meer van elkaar kunnen verschillen. Niet alleen leven ze allebei op een heel andere voet, ook hun karakters verschillen als dag en nacht van elkaar. Daar waar Sam altijd voor anderen klaar staat, de kaas van haar brood laat eten en ten ondergaat aan de zorgen voor haar dierbaren, is Nisha compleet op zichzelf gefocust. Ze heeft geen oog voor haar omgeving en snauwt iedereen af om mensen voor haar te laten rennen. Denigrerend en vies van alles paradeert ze rond. Moyes heeft getracht met Nisha en Sam twee uitersten neer te zetten en is daarin zeker geslaagd. Het is interessant om vanuit het duo te lezen. Toch voelen beide vrouwen – en vooral de situatie waarin Nisha verzeild raakt – erg extreem en zijn hun personaliteiten tenenkrommend. Niet zelden komt het verlangen op om de personages bij de lurven te pakken en ze wakker te schudden. De twee vrouwen en hun eigenzinnige karakters komen door de gevatte schrijfstijl van Moyes wel helemaal tot leven.

Terwijl de vrouwen het leven het hoofd proberen te bieden en Nisha ondertussen verwoede pogingen doet om haar schoenen terug te vinden, komen de verhaallijnen langzaam bij elkaar. Door dit trage karakter en het feit dat beide vrouwen de nodige tegenslagen te verwerken krijgen, heeft Moyes ruimte gecreëerd om diverse diepgaande thema's aan te halen. En daarin is ze niet zuinig geweest: gelaagdheid in de samenleving, armoede, onderdrukking, mantelzorg, (mentale) ziekte, alleenstaand ouderschap, vriendschap en immigratie passeren de revue. Echt emotioneel en sensitief wordt het geheel echter niet. Daar waar Moyes' boeken veelal worden gekenmerkt door aangrijpende en emotionele gebeurtenissen blijven de tissues bij het lezen van In haar schoenen in de doos. Het sterk overheersende en materialistische karakter van Nisha en de steeds mislukkende ratrace waarin ze haar schoenen probeert te bemachtigen, voert te lange tijd de boventoon. Ook duurt het lang voordat beide hoofdpersonen enige groei laten zien. Pas tegen het einde van het verhaal wordt duidelijk wat de heisa om het paar schoenen is en worden personage ontwikkelingen zichtbaar. Als de twee elkaar ontmoeten, slaan de tegenpolen de handen in een en ontstaan er mooie vriendschappen en krachtige vrouwen. De gebeurtenissen komen in een stroomversnelling en leiden dan eindelijk tot voor de hand liggende levenslessen.

In haar schoenen is een fijn boek om te lezen door de prettige manier waarom Moyes situaties en gebeurtenissen omschrijft; gevat, nauwkeurig, maar niet langdradig. Op zijn tijd is het geheel heerlijk dramatisch en hilarisch. Toch duurde het verhaal lang en ontbraken de intense emoties waar Moyes' boeken doorgaans rijk aan zijn.