Dramatische gebeurtenissen wat gemakkelijk uiteen gezet

De Amerikaanse Ruby is de liefde achterna gegaan en komt in 1939 aan in Parijs. Samen met haar man Marcel woont ze in een appartement, in de buurt van de Eiffeltoren. Maar met de Tweede Wereldoorlog voor de deur nemen spanningen in hun relatie toe en de liefde bekoelt. Buurmeisje Charlotte Dacher is elf wanneer de Duitsers Parijs binnenvallen. Ook voor het Joodse gezin zijn de gevolgen van de oorlog groot als ze steeds meer beperkingen krijgen opgelegd. Maar niet alleen in Frankrijk, ook in Engeland eist de oorlog zijn tol. De jonge piloot bij de Britse Royal Air Force verliest zijn moeder en enig familielid tijdens de Blitz en wordt vervolgens zelf tijdens een van zijn missies boven Frankrijk neergehaald. Als de drie jonge mensen elkaar ontmoeten en hun levens met elkaar samenvloeien, blijkt dat ze allemaal iets hebben dat de anderen de moed geeft om door te vechten.

Gedurende het boek wordt elke keer weer duidelijk welke verliezen mensen door de oorlog hebben geleden. Onrecht, honger, het verlies van familie en geliefden, mensen worden opgejaagd, bejegend en uitgeroeid. Of het nou om volwassenen gaat of om kinderen, er werd geen onderscheid gemaakt. Hele gruwelijke gebeurtenissen die Harmel allemaal bespreekt in Jij kan me helpen. Desondanks vond ik al die heftige gebeurtenissen niet uitgebreid uiteengezet. Ze worden kort aangestipt, maar bijvoorbeeld De Blitz in Londen en de razzia in Parijs waarbij duizenden mensen onder gruwelijke omstandigheden werden opgesloten in stadion Vélodrome d’Hiver, gebeurtenissen die bepalend zijn in de levens van hoofdpersonages, worden slechts kort benoemd maar verder niet omschreven. Ook gevangenschap in de Parijse gevangenis of het gebruik van de ontsnappingslijnen die het verzet had opgezet worden amper besproken. Hier maakt Kristin Harmel te gemakkelijk gebruik van sprongen in de tijd. Jammer, wat mij betreft, want juist die details hadden het verhaal nog meer laten leven.

De schrijfstijl is verder prettig te noemen en niet al te ingewikkeld. De korte zinnen, vooral tijdens de conversaties, voelden in het begin wat afstandelijk. Maar dat werd gedurende het verhaal beter. Kristin Harmel weet Parijs en de appartementen van de personages goed te beschrijven en ook de verstopplekken zie je voor je. Echter de emoties van de hoofdpersonages hadden wat mij betreft veel sterker aangezet kunnen worden. Zonder al te veel te verklappen, bevat het boek een aantal heftige momenten zoals familieleden die verdwijnen en worden afgevoerd, Thomas die als piloot wordt neergehaald en verzetsstrijders die gevangen worden gehouden. Maar deze momenten waren voor mij erg kort beschreven en weinig intens. Juist de emoties van mensen maken de verhalen persoonlijk en aangrijpend en doet ons beseffen dat we dit nooit meer moeten vergeten.

Ondanks dat de gebeurtenissen allemaal klopten en ze best waar gebeurd kunnen zijn, leken situaties in het verhaal soms te gemakkelijk te verlopen. Of dit nou kwam doordat emoties niet binnen kwamen of het soms summier beschrijven van situaties, het boek had soms wat te veel toevalligheden waardoor dingen uiteindelijk goed afliepen. Desondanks was ik wel constant in de greep van het boek en nieuwsgierig naar wat er zou gaan gebeuren. Het einde heeft me uiteindelijk erg verrast! 3,5 ster