Een avontuurlijke reis van zelfontdekking

Chantal van Gastel (1980) verwierf bekendheid in het feelgoodgenre met Zwaar verliefd!, een roman die inmiddels is verfilmd. Ook het vervolg Zwaar beproefd! was in de bioscoopzalen te zien, net als Ik wist het. Daarnaast schrijft ze samen met haar zus Priscilla onder het pseudoniem Celá van Gastel spannende verhalen. En met succes, want ook van een van deze titels zijn de filmrechten opgekocht. Na ruim vier jaar is Van Gastel terug met een nieuwe roman. Zou Nu we hier toch zijn net zo filmisch zijn?

Audrey werkt tien jaar als hr-medewerkster bij een snoepfabriek. De laatste tijd kan ze alleen steeds moeilijker uit haar bed komen. Ze snoozet langer en wil het liefst de afslag naar haar werk voorbij rijden. Zou zij net zo groots en meeslepend kunnen leven als de personages in haar lievelingsfilms? Op een dag ontmoet ze op haar werk schilder Lynx. Telkens weet hij haar aandacht te trekken en raken ze aan de praat. Ze hebben het over diepgaande onderwerpen en hij weet haar tot nieuwe inzichten te brengen. Waarom niet beginnen bij klein en meeslepend?

‘We zijn hier nú, maar soms lijkt het alsof ik mijn tijd uitzit op de reservebank, wachtend op… wat precies?’

Iedereen zal het herkennen, op een gegeven moment kom je op een punt in je leven dat je je afvraagt of dit het nou is. Zo ook Audrey. Doordat Van Gastel niet wacht met het introduceren van existentiële vragen, maar dat meteen in het begin doet, zorgt dat snel voor herkenning. Gedreven door nieuwsgierigheid word je door het verhaal opgezogen en wil je weten hoe het afloopt. Van Gastel lijkt daarmee voor een ander dan doorsnee opzet van het plot te kiezen. Al op een kwart lijkt het verhaal af te stevenen op een lang en gelukkig einde, maar telkens neemt de verhaallijn een andere wending.

De hoofdstukken die volgen zijn ultiem feelgood; romantisch, humoristisch en avontuurlijk. Alles lijkt te kloppen, zowel de setting waarin het verhaal zich afspeelt, als de gebeurtenissen waarin Audrey terechtkomt. Ze leert zichzelf beter kennen en komt in nieuwe situaties terecht als ze oude patronen doorbreekt en naar Parijs vertrekt. Als lezer merk je de rust en kalmte die op haar neerdaalt. In de gesprekken die ze met Lynx heeft, is tastbaar hoe ze enerzijds berusting vindt in de keuzes die ze maakt en begrip en geduld heeft voor de beslissingen van anderen, maar anderzijds ook vastberaden is over wat zij wil.

Van Gastel heeft veel ruimte genomen om de personages uitgebreid uit te diepen. Als lezer leer je ze door uitgebreide karakterbeschrijvingen goed kennen, daar dragen de vele dialogen aan bij, alsmede de gedachtes van Audrey doordat het verhaal vanuit haar wordt verteld. Ook al zijn keuzes niet de jouwe, ze zijn te begrijpen doordat je de personages goed leert kennen. Naast de sterke karakters die Van Gastel heeft neergezet, heeft ze in Nu we hier toch zijn veel aandacht geschonken aan details van de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt. Om gevoel en setting compleet te maken doet de schrijfster overal uitgebreid verslag van. Toch gebeurt dit op zo’n fijne en subtiele manier dat het nergens langdradig wordt. Ze noemt met regelmaat muziek, kunst, boeken en films die helemaal passen bij de verhaallijn. En, als kers op de taart, zal de oplettende fan ook personages uit Van Gastels eerdere boeken tegenkomen. Er zit zoveel verstopt in Nu we hier toch zijn dat het verhaal helemaal tot leven komt en emotioneel weet te raken.

Nu we hier toch zijn is een ontroerend verhaal over op zoek zijn naar jezelf, keuzes maken, liefde, maar ook verlies en ziekte kennen. Het boek leest als een roman, komt tot leven als een film, voelt als het echte leven en heeft de details van een reisgids. Het kan niet missen of je zult verliefd worden op Lynx, Audrey en Parijs. Het boek wordt op perfecte wijze afgesloten met routes van de wandelingen en bezoekjes die Audrey in Parijs maakt. Alles bij elkaar een emotioneel avontuur, een roman die het verfilmen waard is.