Wederom een gevoelige blik op het echte leven

Susan van Eyck heeft menig lezer versteld doen staan met haar debuut Mijn beeld van jou. Het emotionele verhaal van Emma en Boris, over ware liefde en afscheid nemen, zorgde voor de nodige tranen. Reikhalzend, maar ook met argusogen, werd uitgekeken naar het vervolg. Hoe kan een verhaal met een afgeronde verhaallijn zo eenvoudig verder gaan? Zou het Van Eyck opnieuw zijn gelukt om de lezer te raken met Stuk van jou? 

In dit niet los te lezen vervolg gaat Stuk van jou verder waar Mijn beeld van jou ophield. Na de korte maar heftige relatie met Boris draait de hele wereld moeiteloos door, terwijl die van Emma stil is komen te staan. Haar werk in de galerie voelt nutteloos en het lukt haar niet om als freelance fotograaf door te breken. Als Wout, de beste vriend van Boris, naar Engeland vertrekt om een gezamenlijk appartement op te knappen, houdt niets haar tegen en besluit ze spontaan om mee te gaan.

Het lijkt alsof Van Eyck even op gang moet komen. Zinnen zijn kort en lopen niet overal vloeiend. Toch kost het de lezer geen enkele moeite om opnieuw aan te haken in het leven van Emma. Haar rustige en nuchtere karakter voelt als vanouds. Emma pakt de dagelijkse bezigheden op, gaat uit eten, doet haar werk en helpt bij de verhuizing van het atelier, maar de sprankeling is verdwenen. Totdat het leven ineens iets anders voor Emma in petto heeft. Als ze met Wout naar Engeland vertrekt, krijgt het verhaal vaart door een reeks nieuwe gebeurtenissen die op de lezer wordt afgevuurd.

“Leven, dood, rouw, vasthouden, loslaten, liefde, acceptatie. Ik heb het niet in de hand.”

De verschillende passages in het boek zijn kort en bondig, maar er gebeurt veel. De vriendschap tussen Emma en Wout komt op zijn kop te staan en ongeluk ligt op de loer. Daarnaast is het onrustig in de relaties van haar broer en beste vriendin. Toch voelt het tijdens het lezen niet als overdadig; het is zoals het is. Bovendien, daar waar menig feelgoodroman een tergend langzaam plot kent door wispelturige of eeuwig twijfelende personages, bevat Stuk van jou heerlijk nuchtere karakters. De keuzes die zij maken zijn logisch én geloofwaardig.

Het enige minpunt aan het snelle karakter van dit boek is dat ook de romantische stukken met een keer knipperen voorbij zijn. We voelen de romantiek wel, maar we hadden graag meer innige omhelzingen, tedere kussen en heftige vrijscènes gezien. Die horen immers ook bij het bestaan.

Stuk van jou is minder aangrijpend dan Mijn beeld van jou. Toch weet Van Eyck met haar treffende schrijfstijl te zorgen voor een brok in de keel en vochtige ogen. De diverse eigenschappen van het leven, van grote stappen tot dagelijkse onbenulligheden, zijn haarfijn door Van Eyck verwoord en vol gevoel overgebracht op de lezer. Stuk van jou laat je proeven van het échte leven, met de bijbehorende lach en de welbekende traan.