Een betoverende reis naar het einde van de wereld

In Terra Ultima wordt verslag gedaan van een mysterieus continent. Een ontdekkingsreiziger laat al zijn notities, tekeningen en gevonden schatten achter bij een bioloog die met deze informatie probeert het ontbrekende continent op de kaart te zetten. Dit werelddeel blijkt erg bijzonder te zijn, vol magnifieke dieren en natuurverschijnselen die zich niet aan de geldende natuurwetten houden.

Maar Terra Ultima is niet zomaar een verslag van een expeditie. Het is een bijzonder reisjournaal waarbij de lezer zelf in een magische wereld stapt. Het geheel is zo fabuleus beschreven én getekend dat het lijkt alsof je mee op reis bent geweest. Gedetailleerd zijn de verslagen van de zoektocht naar en de tijd in het vergeten continent. En het geheel is zo precies dat je aan het twijfelen wordt gebracht; is dit fictie, of zit er misschien toch een kern van waarheid in?

Dit kriebelende gevoel van ‘zou het dan toch echt zijn’ ontstaat allereerst doordat Raoul Deleo en Noah J. Stern zichzelf een rol hebben gegeven in het boek. De ontdekkingsreiziger Deleo heeft tijdens zijn expedities naar Terra Ultima tekeningen gemaakt van de bijzondere dieren die hij trof en uitgebreid beschreven wat hij aan natuur heeft gezien. Stern is bioloog en de archivaris van Deleo, hij heeft beschikking gekregen over alle stukken en dit in een boek gegoten. In Terra Ultima lees je niet alleen over de ontdekkingsreis zelf, maar ook over hoe Stern de scheepslading aan materiaal in handen krijgt en tegen welke problemen hij aanloopt tijdens het uitpluizen van alle informatie om zo tot het boek te komen. Als de twee echt bestaan, zou Deleo dan ook daadwerkelijk zijn afgereisd naar Terra Ultima?

Ook zorgen de haarfijne tekeningen van Deleo voor een waarheidsgetrouw beeld. Haast fotografisch zijn de fijne potloodtekeningen door alle details en het kleurgebruik dat vloeiend in elkaar overloopt. De wezens die leven op Terra Ultima bevatten eigenschappen van meerdere dieren zoals wij die kennen en in het boek worden ze bijna allemaal paginagroot afgebeeld. In het kort staan hun eigenschappen zoals formaat en leefwijze vermeld. Ook de gedetailleerde beschrijvingen van het verhaal zorgen voor twijfels, zo logisch en waarheidsgetrouw is het geheel.

'Vanaf het papier keek een beestje me aan. Volgens het bijschrift was het een Octopossum leucostolum. Het had inderdaad wat weg van een octopus, maar ook iets van een miereneter. Met m’n rechterwijsvinger volgde ik de contouren van het dier. Vanaf de kop, over de rug, enzovoort. De vacht voelde stugger aan dan verwacht. Hij kriebelde zelfs een beetje. Waar hield de miereneter op en begon de octopus? Ik kon er de vinger niet op leggen.'

Tot slot refereert Stern in het boek naar gebeurtenissen die echt zijn gebeurd, waardoor nog sterker getwijfeld wordt aan feiten en fictie in het verhaal. Jonge lezers zullen deze, voornamelijk geschiedenisfeiten, niet herkennen, maar voor volwassenen maakt dat het wel bijzonder. Zo zou Terra Ultima in eerste instantie ontdekt zijn door Gilles Jansz, die in 1599 spoorloos met zijn schip de Postiljon verdween op de Stille Oceaan.

De fijne schrijfstijl en de nog prachtigere tekeningen maken van Terra Ultima een encyclopedie vol bijzondere natuur en dieren die echt tot leven komen. Niet alleen de illustraties zijn adembenemend, maar ook het boek zelf is tot in de puntjes verzorgd. Het is compleet en een verrijking van elke boekenkast.

Raoul Deleo studeerde af aan de Willem de Kooning Academy in Rotterdam en werkt als illustrator, grafisch vormgever, animator en art director. Hij is veelzijdig en zijn werk laat zich omschrijven als figuratief, waarvoor hij meerdere prijzen ontving. Inmiddels houdt Deleo zich al jaren bezig met het in kaart brengen van het onbekende continent en denkt hij nog lang niet alles te hebben ontdekt. Het is te hopen dat er een vervolg komt op deze reis naar het einde van de wereld.