Lezersrecensie
Een krachtig kort verhaal
Toeval bestaat niet was mijn eerste kennismaking met de schrijfster uit Krimpen aan den IJssel. En dat terwijl Saskia Oudshoorn al een aantal boeken heeft geschreven. Buitenspel was haar eerste boek, een thriller. Een paar jaar later doopte ze het om tot Zie je mij. Ze schreef naast thrillers ook een feelgood roman: Recept voor geluk.
In Toeval bestaat niet dacht Anneloes een fantastische relatie te hebben met Emiel. Tijdens een periode van intelligente lockdown genieten ze van quality time met elkaar, tot hij plotsklaps meedeelt haar in te ruilen voor zijn veel jongere stagiaire. Het huis dat ze samen kochten bleek in waarde te zijn gedaald, waardoor ze niet alleen zonder relatie, maar mét een schuld bij hem wegtrekt. Om zo snel mogelijk van hem af te zijn besluit ze een weekendbaantje erbij aan te nemen om de schuld af te kunnen betalen. Als haar vriendinnen vinden dat de periode van verwaarlozing lang genoeg heeft geduurd, regelen ze een tinderdate voor haar. Buiten haar verwachtingen om heeft ze een heerlijke avond met Gianluca. Maar is hij wel oprecht? Of is hij net zo onbetrouwbaar als Emiel?
Ondanks dat Toeval bestaat niet een kort verhaal van slechts 77 digitale bladzijden is, voelt het verhaal veel langer aan. En dat is een compliment! Binnen de kortste keren heeft Oudshoorn hoofdpersonage Anneloes en de negatieve situatie waarin zij zich bevindt, geschetst. Het voelt gelijk vertrouwd. Haar beschrijvingen zijn gedetailleerd, maar ook realistisch en daarom kost het weinig moeite om me in Anneloes in te leven.
Anneloes is nuchter, heeft een vleugje zelfspot en bovendien voldoende zelfkennis. Ze baalt van hoe het is gelopen met haar relatie, maar ze zet de schouders eronder om de boel aan te pakken en zwelgt maar een klein beetje in zelfmedelijden. Ik voel gelijk sympathie voor haar, maar weet aan de andere kant niet of ik zo rustig was gebleven als het om Emiel ging. Wat een zak!
Ik dacht niet zo'n fan te zijn van korte verhalen, want ze hebben vaak te weinig bladzijden om echt volledig van de wereld te raken, maar na Toeval bestaat niet ben ik van mening veranderd. De novelle gaat de diepte in en weet me vertrouwd te laten raken met de personages. Ze worden voldoende uitgediept om er een beeld bij te krijgen, maar nergens wordt het verhaal afgeraffeld. Het tempo is goed, de ontwikkelingen zijn logisch en nergens is het geheel over de top.
Ik heb genoten van de personages en het plot die beiden door Oudshoorn heel kleurrijk en realistisch zijn beschreven. Veel te snel was dit verhaal uit.
In Toeval bestaat niet dacht Anneloes een fantastische relatie te hebben met Emiel. Tijdens een periode van intelligente lockdown genieten ze van quality time met elkaar, tot hij plotsklaps meedeelt haar in te ruilen voor zijn veel jongere stagiaire. Het huis dat ze samen kochten bleek in waarde te zijn gedaald, waardoor ze niet alleen zonder relatie, maar mét een schuld bij hem wegtrekt. Om zo snel mogelijk van hem af te zijn besluit ze een weekendbaantje erbij aan te nemen om de schuld af te kunnen betalen. Als haar vriendinnen vinden dat de periode van verwaarlozing lang genoeg heeft geduurd, regelen ze een tinderdate voor haar. Buiten haar verwachtingen om heeft ze een heerlijke avond met Gianluca. Maar is hij wel oprecht? Of is hij net zo onbetrouwbaar als Emiel?
Ondanks dat Toeval bestaat niet een kort verhaal van slechts 77 digitale bladzijden is, voelt het verhaal veel langer aan. En dat is een compliment! Binnen de kortste keren heeft Oudshoorn hoofdpersonage Anneloes en de negatieve situatie waarin zij zich bevindt, geschetst. Het voelt gelijk vertrouwd. Haar beschrijvingen zijn gedetailleerd, maar ook realistisch en daarom kost het weinig moeite om me in Anneloes in te leven.
Anneloes is nuchter, heeft een vleugje zelfspot en bovendien voldoende zelfkennis. Ze baalt van hoe het is gelopen met haar relatie, maar ze zet de schouders eronder om de boel aan te pakken en zwelgt maar een klein beetje in zelfmedelijden. Ik voel gelijk sympathie voor haar, maar weet aan de andere kant niet of ik zo rustig was gebleven als het om Emiel ging. Wat een zak!
Ik dacht niet zo'n fan te zijn van korte verhalen, want ze hebben vaak te weinig bladzijden om echt volledig van de wereld te raken, maar na Toeval bestaat niet ben ik van mening veranderd. De novelle gaat de diepte in en weet me vertrouwd te laten raken met de personages. Ze worden voldoende uitgediept om er een beeld bij te krijgen, maar nergens wordt het verhaal afgeraffeld. Het tempo is goed, de ontwikkelingen zijn logisch en nergens is het geheel over de top.
Ik heb genoten van de personages en het plot die beiden door Oudshoorn heel kleurrijk en realistisch zijn beschreven. Veel te snel was dit verhaal uit.
1
3
Reageer op deze recensie