Komt niet helemaal uit de verf

Altijd dichtbij is na Ontaard het tweede boek van Paula Daly. Waar Daly in Nederland nog een relatieve nieuwkomer is, is zij in Groot-Brittannië bekend van meerdere thrillers. Altijd dichtbij verscheen daar al in 2014 en stond in dat jaar op de shortlist voor de CWA Gold Dagger Award.

Natty en Sean runnen een hotel in het Lake District. Als dochter Felicity tijdens een schoolreis in Frankrijk ernstig ziek wordt, gaat Natty onmiddellijk naar haar toe. Haar oude vriendin Eve is op dat moment in huis en biedt aan om voor de rest van het gezin te zorgen. Wanneer Natty weer thuiskomt, blijkt Sean verliefd te zijn geworden op Eve en is ze niet meer welkom in haar eigen huis. Natty komt erachter dat Eve’s verleden niet zo smetteloos is als ze voorwendt en ze is vastbesloten Eve te ontmaskeren.

Het verhaal begint met een interessante proloog waarin een therapeut haar patiënt verleidt. Een abnormale situatie en daarmee een goed begin om de aandacht van de lezer te trekken. Daarna maken we kennis met Natty en haar gezin, voordat Eve haar klauwen in het huwelijk van Natty en Sean zet.

Doordat de hoofdstukken over Natty vanuit de ik-vorm zijn geschreven en die over de andere personages niet, leef je voornamelijk mee met haar. Logisch, maar dan willen we wel echt de diepte in met haar, want wat hierin met name mist is hoe Natty over Eve denkt. Waarom doet Eve haar dit aan als ze al zo lang vriendinnen zijn? Dit komt slechts zijdelings aan bod, maar had meer aandacht mogen krijgen. Het lijkt of ze de situatie (een totale ontwrichting van haar leven tot dan toe) te snel accepteert en overgaat tot het nemen van wraak. Het verhaal had een echte thriller kunnen worden als Natty en Eve meer directe confrontaties zouden hebben gehad. Nu was Eve op veel momenten afwezig in het verhaal; dat maakt het te eenzijdig en doet de spanning teniet.

De personages van Sean en Natty roepen beiden geen warme gevoelens op. Sean denkt alleen aan zijn relatie met Eve en Natty voornamelijk aan het nemen van wraak op Eve, waardoor zij geen oog hebben voor hun twee dochters. Hun belangen worden constant ondergeschikt gemaakt aan hun eigen belangen. Kil en ook wat ongeloofwaardig.

Bepaalde informatie die Daly in het verhaal brengt, doet totaal niet ter zake. Bijvoorbeeld rechercheur Joanne Aspinall, die op het ongelukkige moment geïntroduceerd wordt dat ze klaarligt om een borstverkleining te ondergaan. Of Natty die in het heetst van haar zoektocht naar Eve’s verleden eerst hoognodig het toetsenbord van een openbare computer moet reinigen.

Altijd dichtbij is vooral een psychologische roman met wraak als belangrijkste thema. Wraak is een dankbaar onderwerp in verhalen en doet het ook nu weer goed. Je kunt je het hele boek lang verheugen op hoe Natty het Eve betaald gaat zetten. Daly begint haar verhaal pakkend en eindigt het met een serene, goed gevonden ontknoping. Daar tussenin schort het nog aan spanning en efficiëntie.