Ontvoerd, ontsnapt en dan...?

Hollie Overton schrijft voor Amerikaanse tv-series, waaronder Shadowhunters, Cold Case en The Client List. Sinds haar negende jaar is ze al bezig met het schrijven van een boek. Met Baby Doll is haar debuutthriller verschenen. Ze verweeft haar eigen jeugdervaringen als de helft van een identieke tweeling en als dochter van een bendelid, in het verhaal. De auteur heeft een thema gekozen, waarover iedereen wel gelijksoortige verhalen uit de media kent. Het wekt afschuw op, maar maakt tegelijkertijd nieuwsgierig naar wat er is gebeurd en naar hoe het de ontvoerde daarna vergaat.

Lily Riser wordt als zestienjarig meisje op klaarlichte dag ontvoerd, waarna ze acht jaar lang wordt vastgehouden in een donkere kelder. Tijdens haar gevangenschap wordt haar dochtertje Sky geboren. Na 3110 dagen vergeet haar ontvoerder de deur op slot te doen en ziet Lily kans om samen met Sky te ontsnappen. Bij thuiskomst overheerst in eerste instantie blijdschap en geluk. Ze wordt herenigd met haar tweelingzus Abby met wie ze een zeer hechte band heeft. Echter, het leven is tijdens haar ontvoering doorgegaan en Lily komt erachter dat haar vader niet meer leeft en dat Abby nu samen is met Lily’s jeugdliefde Wes. Lily heeft een groot trauma te verwerken en probeert tegelijkertijd haar leven weer op te bouwen, maar de ontvoerder blijft haar manipuleren.

We krijgen het verhaal vanuit vier perspectieven voorgeschoteld, dat van Lily, Abby, hun moeder Eve en de ontvoerder. Je komt stukje bij beetje meer te weten over wat er aan de ontvoering vooraf ging en aan welke verschrikkingen Lily en ook haar familie hebben blootgestaan. De karakters van Lily en Abby zijn een stereotype, wat het inlevingsvermogen van de lezer niet ten goede komt. De personages van Eve en de ontvoerder komen helemaal niet tot leven. Eve’s beslommeringen zijn nauwelijks interessant te noemen en haar liefdesleven is niet ter zake doend. Het perspectief van de ontvoerder geeft een, te gering, inkijkje in zijn belevingswereld.

‘Een onweerstaanbare leeservaring! Een briljant verhaal, dat me tot aan de laatste bladzijde aan mijn stoel genageld hield’, aldus thrillerschrijfster Tess Gerritsen. De verwachting die deze quote oproept, kan Baby Doll bij lange na niet waarmaken. Vooropgesteld dat de insteek van het verhaal een spannende is, is het Overton niet gelukt de lezer te raken. Het taalgebruik is simplistisch en de dialogen zijn slap. Het is allemaal veel te zoetsappig. Neem bijvoorbeeld het gedweep van Lily met haar tweelingzus Abby en het veelvuldig gebruik van koosnaampjes als ‘kuikentje’ en ‘Lilylief’.

Is er ergens een probleem of kink in de kabel? Geen nood, alles wordt makkelijk opgelost. En een meedogenloze ontvoerder blijkt ineens heel eenvoudig te manipuleren. Nee, ruggengraat heeft deze 'thriller' niet.