Een lange ontknoping

Let op: deze recensie bevat spoilers uit De hitte van de hel.

De moordzaak waaraan Tommy Bergmann en Susanne Bech in De hitte van de hel werkten, krijgt een staartje in dit vervolg Dansen met de duivel. Tommy is er stellig van overtuigd dat Jon-Olav Farberg nog leeft; hij ontvangt namelijk brieven met teksten die niet anders dan van Farberg afkomstig kunnen zijn. Aangezien zijn superieuren liever aannemen dat Farberg wel degelijk dood is, ziet Tommy zich genoodzaakt een paar weken verlof op te nemen om hem op te sporen. Hij weet zijn in eerste instantie sceptische collega Susanne Bech ook in zijn onderzoek te betrekken. Terwijl Tommy in Litouwen op zoek is naar de dertienjarige Amanda (die in het vorige deel van de serie al is verdwenen), houdt Susanne zich bezig met de moord op Anne-Berit Solberg. Zij is in Zweden gevonden en op een vreemde manier verminkt. Een sekte in Litouwen zou wel eens het verband kunnen zijn en de tijd tikt door om Amanda en Farberg te vinden.

Het onderzoek naar de seriemoordenaar in het vorige deel is Tommy en Susanne niet in de koude kleren gaan zitten. Paranoia heeft bezit van hen genomen. Overal zien ze gevaar, gezichten en horen ze geluiden. Niet in het minst veroorzaakt door de dreiging die uitgaat van de boodschappen die ze beiden ontvangen. Het belangrijkste thema in Dansen met de duivel is wraak, het opsporen van Amanda is slechts bijzaak.

Het is fijn dat dit boek begint met een samenvatting van de gebeurtenissen in De hitte van de hel. Dansen met de duivel kan zeker niet los gelezen worden. Het verhaal gaat verder waar het vorige gestopt is. Zelfs als je het vorige deel gelezen hebt, is het prettig dat je je kennis nog even kunt opfrissen. De schrijfstijl van Gard Sveen, waarbij hij niet alles voorkauwt, maar verwacht dat de lezer ook zelf hiaten in het verhaal kan invullen, is onderscheidend maar vraagt tegelijk veel van het geheugen als je het vorige deel al wat langer geleden gelezen hebt.

Dit boek biedt weinig ruimte aan beschrijvingen van de persoonlijke sores van Tommy. Niet dat die niet interessant zijn, maar inmiddels genoegzaam bekend. Zijn gedragingen worden echter logisch ingegeven door zijn verleden. Hij mist Hege nog steeds: de vrouw van wie hij veel hield, maar die hij ook mishandelde. Nu ontmoet hij Tatjana, een prostituee die hij opduikelt in de bar van zijn hotel. Ze doet hem aan Hege denken en hij voelt zich tot haar aangetrokken. Inmiddels kent Tommy zijn zwakke plek en wil hij uit zelfbescherming en uit bescherming voor Tatjana geen innige relatie met haar aangaan.

Net als in zijn vorige boeken is Sveen zeer bedreven in het scheppen van een duistere sfeer, gecombineerd met de nodige spanning en aanwijzingen. Jammer genoeg ligt de oplossing voor de meedenkende lezer net iets te veel verborgen. Verwacht in dit verhaal niet te veel nieuwe elementen, maar een voortborduren op het vorige boek. Wat te gemakkelijk, want Sveen maakt er in dit dunne boek eigenlijk één lange ontknoping van. Een aardig boek, niets meer niets minder. Het is te hopen dat Sveen in een volgend boek het niveau van zijn eerste werk De doden hebben geen verhaal weer haalt.