Debuut dat blijft boeien

Na een traumatische ervaring vlucht Jennifer uit Groningen en gaat na dertien jaar terug naar haar geboortestad Rotterdam, waar ze een baan als rechercheur aangeboden krijgt. Daar komt ze terecht in een hecht en goed op elkaar ingespeeld team. Op haar eerste werkdag worden Jennifer en haar collega’s met een moord geconfronteerd, waarvan al snel blijkt dat het niet de enige zal blijven. De moordenaar kiest zijn slachtoffers doelbewust uit. Tegelijkertijd probeert Jennifer wat haar in Groningen overkomen is krampachtig verborgen te houden voor haar collega’s. Maar ook in haar nieuwe huis voelt ze zich niet veilig en zal ze op haar hoede moeten blijven voor gevaar.

Angelique Haak debuteerde vorige maand met Een nieuw begin. Zelf uit Rotterdam afkomstig, situeert ze haar eerste thriller in de Maasstad. Er kan niet anders gezegd worden dan dat Haak de lat voor zichzelf hoog heeft gelegd. In een verhaal waarin de ontwikkelingen elkaar snel opvolgen, verveel je je geen moment en valt er steeds iets nieuws te ontdekken.

In Een nieuw begin ligt de nadruk op het persoonlijke leven van Jennifer en speelt de moordzaak een bijrol. Al vrij in het begin wordt het politieonderzoek op het goede spoor gebracht door een toevallige ingeving van Jennifer, om vervolgens te stagneren en pas tegen het eind in een niet te stoppen stroomversnelling te raken. In de tussentijd ligt de focus op Jennifer en haar demonen. Jennifer is een eigengereide, jonge vrouw die het nodige heeft meegemaakt. Ze houdt haar collega’s op afstand en denkt alles zelf te kunnen oplossen. Vanaf het eerste hoofdstuk wordt er gezinspeeld op een nare gebeurtenis die zowel lichamelijk als geestelijk veel teweeg heeft gebracht. De auteur houdt de lezer lang, te lang, aan het lijntje door niets weg te geven over deze ervaring en maakt ons daarmee een buitenstaander.

Ook het perspectief van de moordenaar wordt belicht. Hij wil vergelding voor zijn slechte jeugd en is daarbij niet vies van een beetje aandacht. Hieraan wijdt Haak soms een heel hoofdstuk en soms een intermezzo in de hoofdstukken over Jennifer. Dit perspectief is niet per se spanningverhogend; de moordenaar komt een beetje knullig over, maar heeft tegelijkertijd wel intelligente riten uitgedacht voor zijn moorden. Dat overtuigt niet helemaal.

Haak blijft de lezer 383 bladzijden lang boeien met haar verhaal, geschreven in een makkelijk toegankelijke schrijfstijl, waarbij de (te) alledaagse formuleringen van zinnen nét niet de overhand krijgen. Ze geeft haar hoofdpersoon een partij bagage mee waar je ‘u’ tegen zegt. Dit wordt daardoor meteen een valkuil; wat Jennifer meemaakt wordt steeds grotesker en verliest daardoor aan geloofwaardigheid.

Menig lezer zal zich weten te vermaken met dit debuut, waarmee Haak op dit moment prima scoort. Het heeft alle elementen voor een spannende thriller, met verrassende ontknoping, in zich.