Boektitel niet helemaal representatief voor de inhoud

Een droom die uitkomt. Zo noemt Geir Tangen het uitgeven van zijn debuutthriller Het meesterwerk bij één van de grootste uitgeverijen van Noorwegen en het enorme succes dat daarop volgt. Van huis uit leraar en later ook schrijver en blogger over misdaadfictie, putte Tangen inspiratie voor zijn eigen boek uit de vele thrillers die hij las. Het meesterwerk zou een eerste deel van een trilogie worden en zo geschiedde. In Noorwegen is het tweede deel Hjerteknuser vorig jaar al verschenen en hij werkt momenteel aan het derde: Død manns tango. Tangen liet zich voor de titels van zijn boeken inspireren door nummers van de Noorse rockgroep Kaizers Orchestra. Beide vervolgdelen zullen in het Nederlands vertaald worden.

De hoogtijdagen van journalist Viljar Ravn Gudmundsson zijn voorbij. Na een enorme scoop over minister van transport Eliassen is Viljar nog maar een schim van zijn vroegere zelf. Hij kampt met angstaanvallen en kan het niet opbrengen om het meer dan noodzakelijke te doen om zijn baan niet te verliezen. Een mail waarin wordt aangekondigd dat er een moord gepleegd gaat worden, maakt de journalist in hem langzaam weer wakker. Iemand betrekt Viljar persoonlijk bij zijn moordplannen. Inspecteur Lotte Skeisvoll, een 32-jarige carrièretijger met dwangmatig gedrag, wil deze nietsontziende moordenaar koste wat kost oppakken. Als snel blijkt namelijk dat het niet bij één moord zal blijven en ontdekken ze een patroon. De relatie tussen Lotte en Viljar is een welbekende; tegenstrijdige belangen zorgen ervoor dat ze niet echt mét, maar uiteindelijk ook niet zonder elkaar kunnen. Naarmate hun onderlinge vertrouwen groeit, wordt hun samenwerking vruchtbaarder en komen ze dichter in de buurt van hun kwelgeest.

Er is iets gebeurd in 2010. Wát er precies gebeurd is, daar kom je niet snel achter. Regelmatige intermezzo’s geven tergend weinig informatie om verbanden te leggen. Ook de hersenspinsels van de moordenaar interrumperen het verhaal. Hij vergelijkt het voorbereiden en uitvoeren van de moorden als de dynamiek in een requiem en Tangen betitelt deze hoofdstukken dan ook volgens de vaste structuur van een requiem.

De opbouw van Het meesterwerk volgt het geijkte patroon. Het moordonderzoek krijgt de meeste aandacht, daarnaast is er iets in het verleden gebeurd en de gedachtegangen van de slechterik worden beschreven. Tot zover niets nieuws onder de zon. Echter, Tangen brengt er een goed gevonden detail in aan, waardoor deze thriller tóch een originele wending krijgt. Op het moment dat de identiteit van de dader bekend is, blijkt dit (gelukkig) nog niet het einde te zijn en stuurt Tangen de ontknoping nog een andere richting op.

Het boek zou een echt meesterwerk zijn geweest, als de opbouw en insteek ook van de gebaande paden hadden afgeweken. Het ‘originele detail’ redt het verhaal, anders zou het spreekwoord ‘dertien in een dozijn’ hier zonder twijfel van toepassing zijn. Ook de karakters van Viljar en met name Lotte behoeven verdere uitdieping. Tangen krijgt in de geplande vervolgdelen nog voldoende kans om er meer uit te halen.