Lezersrecensie
Gedachten als golven
Jon Fosse (Haugesund, 29 september 1959) is een Noorse schrijver van romans, korte verhalen, poëzie, kinderboeken, essays en toneelstukken. Op 5 oktober 2023 werd het werk van Jon Fosse bekroond met de Nobelprijs voor Literatuur. De jury prees de Noorse schrijver ‘voor zijn vernieuwende toneelstukken en proza die stem geven aan het onzegbare’.
Voor mij werd het dus tijd om zijn boek(je) “Ochtend en avond”, dat al enkele jaren op mijn WIL-lijst stond te lezen.
“Ochtend en avond” is mijn eerste boek van de schrijver Jon Fosse, maar zeker niet mijn laatste. Het is slechts een dun boekje, maar wat een geweldig en poëtisch verhaal.
“Ochtend en avond” is een stream-of-consiousness-roman waarbij weinig interpuncties of hoofdletters worden gebruikt en dit past perfect bij dit verhaal vol gedachten en overpeinzingen. Zoals een bootje dat dobbert op de golven van de zee. In toegankelijke taal wordt het verhaal verteld van Johannes, een visser die in een landelijke en kustomgeving leeft.
Het verhaal vertelt over geboorte en dood en heeft een duidelijk begin en einde. Zoals de geboortedatum en sterfdatum op de grafsteen onder de naam van degene die daar ligt. De twee jaartallen die met elkaar verbonden zijn door een klein, horizontaal streepje. Dat kleine streepje dat staat voor het leven, de tijd tussen geboorte en dood.
“…..zo gaat dat, de mensen gaan heen en de dingen blijven achter…..”
Dit verhaal van Fosse las ik achter elkaar uit. Ik wilde en kon het niet wegleggen. Het verhaal ademt heel veel sfeer en weemoed, is aangrijpend en troostend. Jon Fosse toont hoe broos het leven is. Dit boek verdient een herlezing en heeft een enorme indruk op mij gemaakt.
Voor mij werd het dus tijd om zijn boek(je) “Ochtend en avond”, dat al enkele jaren op mijn WIL-lijst stond te lezen.
“Ochtend en avond” is mijn eerste boek van de schrijver Jon Fosse, maar zeker niet mijn laatste. Het is slechts een dun boekje, maar wat een geweldig en poëtisch verhaal.
“Ochtend en avond” is een stream-of-consiousness-roman waarbij weinig interpuncties of hoofdletters worden gebruikt en dit past perfect bij dit verhaal vol gedachten en overpeinzingen. Zoals een bootje dat dobbert op de golven van de zee. In toegankelijke taal wordt het verhaal verteld van Johannes, een visser die in een landelijke en kustomgeving leeft.
Het verhaal vertelt over geboorte en dood en heeft een duidelijk begin en einde. Zoals de geboortedatum en sterfdatum op de grafsteen onder de naam van degene die daar ligt. De twee jaartallen die met elkaar verbonden zijn door een klein, horizontaal streepje. Dat kleine streepje dat staat voor het leven, de tijd tussen geboorte en dood.
“…..zo gaat dat, de mensen gaan heen en de dingen blijven achter…..”
Dit verhaal van Fosse las ik achter elkaar uit. Ik wilde en kon het niet wegleggen. Het verhaal ademt heel veel sfeer en weemoed, is aangrijpend en troostend. Jon Fosse toont hoe broos het leven is. Dit boek verdient een herlezing en heeft een enorme indruk op mij gemaakt.
1
Reageer op deze recensie