Sfeervol

“Picknick bij maanlicht” is een Engelse klassieker van Margaret Kennedy (1896-1967), dat in 1950 voor het eerst in het Engels verscheen onder de naam “The feast”.
“Picknick bij maanlicht” begint met een proloog waarin dominee Bott zijn vriend en tevens dominee, Gerold Seddon, te logeren heeft voor een korte vakantie. De twee mannen schaken graag samen, maar dominee Bott heeft daar nu geen tijd voor omdat hij een begrafenispreek moet schrijven. Vanaf deze proloog is voor de lezer duidelijk dat een klif is neergestort op een hotel en iedereen die tijdens het instorten in het hotel aanwezig was, is overleden. Maar wie was binnen? En wie heeft het wel overleefd?

“Geduld geeft het ultieme doel nooit op omdat het een zware weg is. Er kan geen geduld zijn zonder een doel.”(citaat)

Na deze proloog begint het verhaal dat precies een week beslaat en voorafgaat aan de week voor de ramp. Het verhaal begint op zaterdag 16 augustus 1947 en telt af tot vrijdag 22 augustus 1947.
Op zaterdag worden de personages aan de lezer voorgesteld door middel van brieven, dagboekaantekeningen of beschrijvingen van wat ze meemaken. Het voorstellen van deze kleurrijke personages gebeurt in een hoog tempo, maar al snel leert de lezer ze beter kennen en raak je aan enkelen zelfs een beetje gehecht. Je hoort over hun persoonlijke geschiedenis, hun dromen en hun soms eigenzinnige karakters. Margaret Kennedy beschrijft hun gedrag zonder er een stempel op te drukken, het is aan de lezer zelf om conclusies te trekken.
De locatie waar het verhaal zich afspeelt is idyllisch en betreft een voormalig woonhuis aan de noordkust van Cornwall dat is omgebouwd tot sober hotel.

“Ik ben niet bang om te dromen. Ik ben bang om te ontwaken...”(citaat)

Maragret Kennedy is erin geslaagd om met “Picknick bij maanlicht” een sfeervol verhaal te schrijven dat ik met moeite kon wegleggen. Ik heb mij uitstekend vermaakt met dit verhaal ondanks dat het leest als een klucht waar ik normaal gesproken niet zo dol op ben.
Wat fijn dat Margaret Kennedy nu dankzij deze vertaling van Inge Kok ook in het Nederlands gelezen kan worden en op die manier meer bekendheid hier zal krijgen. Ik hoop dat in de nabije toekomst nog meer werk van haar vertaald zal worden.