Spanning en actie voeren de boventoon.

Wat je moet weten
De eindeloze nacht – oorspronkelijk Through the ever night – is het tweede deel in de trilogie van Veronica Rossi. Deze postapocalyptische 'young adult thriller' is waarschijnlijk geschreven op Romeo. Rossi geeft haar laptops namelijk altijd een naam. Zo heet haar huidige laptop Leo; haar vorige noemde ze Romeo. Het eerste deel in de trilogie, Een wereld zonder hemel (Under the never sky), verscheen begin 2012. Voor Rossi hiermee debuteerde won ze verschillende schrijfwedstrijden met haar verhalen voor de 'young adult'. De filmrechten van het eerste deel zijn verkocht aan Warner Bros; het derde deel laat nog even op zich wachten: dat verschijnt begin 2014.
Na maanden zullen de geliefden Perry en Aria elkaar terugzien, maar dit gaat niet zonder slag of stoot en hun relatie wordt flink op de proef gesteld. Zo probeert Perry zijn taak als bloedheer zo goed mogelijk te vervullen, maar zijn pogingen worden niet door iedereen evenzeer gewaardeerd. Aria heeft het ook moeilijk als Inling tussen de Wildlingen en moet het vertrouwen en respect van Perry's stam winnen. Bovendien dringen de stormen van de Aether zich ondertussen steeds heftiger aan iedereen op. Perry en Aria proberen hun familie en vrienden daarom bij elkaar te krijgen en het Stille Blauw – de enige plaats die nog veilig lijkt te zijn – te vinden voor het te laat is.
Waarom je dit boek moet lezen, of niet...
Wanneer je het eerste deel niet gelezen hebt is het in eerste instantie wat lastig om te bepalen waar het verhaal precies over gaat. Er wordt gestrooid met allerlei namen zonder al teveel uitleg en ook van flashbacks van gebeurtenissen wordt verwacht dat je weet waar ze over gaan. Dit is ook begrijpelijk omdat het nu eenmaal volgt op een ander boek, maar iets meer uitleg was wel handig geweest. Doordat het boek per hoofdstuk wisselt tussen de perspectieven van Perry en Aria en je zo dus meer informatie krijgt, wordt je echter geholpen en raak je steeds meer vertrouwd met alle personages. Vanaf dat moment ontwikkel je sympathie voor de personages, leef je met ze mee en maakt vooral de spanning dat je door blijft lezen. De scènes die extra spannend zouden moeten zijn springen er echter niet echt uit qua emotie, maar dit verandert aan het eind van het boek wanneer alles in een stroomversnelling komt en je het boek in één keer uitleest.
De eindeloze nacht belooft in de smaak te vallen bij fans van De Hongerspelen en dat is zeker een begrijpelijke en waarschijnlijk ware claim. Spanning en actie voeren de boventoon, daardoorheen lopen verschillende liefdesverhalen. Gelukkig blijft er ook nog genoeg spanning en verhaal over voor het derde deel, dat dus zeker wat belooft!