Lieg voor mij heeft wat opstartproblemen

Voor Caroline Bock zich volledig op haar schrijfcarrière stortte en haar debuut Lieg voor mij - of Lie, in de oorspronkelijke versie - schreef, studeerde ze creatief schrijven aan de Syracuse University en werkte ze in de marketing en public relations. Bock woont op Long Island, New York, waar zich ook haar verhaal afspeelt. Ze weet dus waar ze het over heeft als ze zich baseert op waargebeurde misdrijven zoals die met betrekking tot Marcelo Lucero op Long Island in november 2008. Ook de haatmisdaden tegenover de 'Hispanics' vormden een bron van inspiratie. Haar debuut werd een boek over loyaliteit, haat, racisme en rechtvaardigheid.

Niets is meer hetzelfde op Long Island wanneer Jimmy verschijnt: de ultieme leider waar alle jongens naar opkijken en alle meisjes als een blok voor vallen, zo ook Skylar. Als Sean op een avond wordt uitverkoren om met Jimmy ‘tacovreters’ te gaan treiteren kan zijn geluk niet op. Al snel blijkt echter dat de andere jongens niet in zijn schoenen hadden willen staan. Sean en Jimmy worden opgepakt. De twee stiekeme getuigen, Skylar en Lisa, houden hun mond. Nadat Sean is vrijgelaten op borgtocht probeert Jimmy vanuit de gevangenis iedereen onder controle te houden: iedereen weet wat er gebeurd is, niemand praat.

Het begin doet wat clichématig aan: iedereen laat zich meeslepen door leider Jimmy. Er wordt naar hem opgekeken en bovendien was hij Skylars enige steun toen ze die het hardst nodig had. Wanneer je denkt dat het verhaal opbouwt naar wat er die bewuste avond precies gebeurd is, kom je al snel bedrogen uit. Gaandeweg worden er dan wel steeds meer details bekend, de spanning zit hem hier niet in. Toch blijf je nieuwsgierig. Is dit echt wat er gebeurd is, of worden er nog dingen achtergehouden? Desondanks is het in plaats daarvan veel meer wachten tot iemand de mantra doorbreekt...
Het feit dat bijna ieder personage zijn eigen perspectief heeft voegt ook echt iets toe. Er zit geen overlap in de informatie, het zorgt juist voor nieuwe informatie en een andere kijk op de zaken en personen. Verfrissend - en daarmee is het verhaal tegelijkertijd ook niet cliché te noemen - is dat waar in de meeste verhalen opgebouwd wordt naar het incident, het hier gaat om wat er ná het geweld met de betrokkenen gebeurt. De emoties blijven in het begin echter wat oppervlakkig. Ze komen niet helemaal over en blijven afstandelijk, waardoor mee- en inleven enigszins verhinderd worden. Nog voor de helft van het boek slaat dit gelukkig om, waarna het verhaal je in zijn greep houdt.

Het moge duidelijk zijn: Lieg voor mij heeft wat opstartproblemen, maar zorgt er toch steeds voor dat je door blijft lezen. Als dit representatief is voor de aanstaande carrière van Bock hoeft ze zich nergens zorgen over te maken. Voor de spanning hoef je het boek niet zozeer te lezen, voor de psychologie echter des te meer.