Post heeft een goede jeugdthriller neergezet

Deze recensie is eerder verschenen op www.sannereadsalot.wordpress.com

Geen weg terug - Elvin Post

Wanneer de vier vriendinnen Eva, Anna, Fleur en Kim 's nachts na een schoolfeest naar huis fietsen, komen ze een auto tegen die wel op een heel vreemde plek geparkeerd staat. De portieren staan open en naast de auto liggen twee mannen in een grote plas bloed. Eva wil de politie bellen. Maar Fleur besluit anders wanneer ze een grote tas met geld in de auto ziet liggen. Fleur neemt de tas met geld mee, de mannen zien er immers niet uit alsof ze straks opstaan en weglopen, dus die hebben niet veel meer aan het geld. Behalve Fleur heeft niemand er een goed gevoel over, maar toch laten ze het gaan. Niemand belt de politie en de tas gaat mee naar huis. Totdat blijkt dat één van de mannen toch nog leeft en onderdeel uitmaakt van een groep zware criminelen.

Het boek begint met een proloog die wellicht een beetje verwarrend kan zijn. Je wordt midden in het verhaal gedropt en er wordt verder geen uitleg gegeven. Je moet echt het hele boek lezen om erachter te komen wat er nou precies gebeurde in de proloog. Vaak werkt een proloog wel triggerend, maar dat vond ik nu een beetje tegenvallen. Verder is het verhaal opgedeeld in twee verhaallijnen: Eva en Anna. Het boek is geschreven vanuit de eerste persoonsvorm wat je heel dicht bij de meiden brengt. Soms is het wel een beetje verwarrend vanuit welk oogpunt je leest omdat er overal 'ik´ staat en geen naam. Er wordt echter wel aan het begin van elk hoofdstuk aangegeven wiens point of view het is, dus je kan het wel terugzoeken.

Het tempo in het boek is heel fijn. Post heeft de manier van schrijven goed aangepast op de doelgroep. Hij heeft de vriendinnen neergezet zoals je zou verwachten van vier 17-jarige meiden. Misschien is het ook wel een beetje stereotiep te noemen. Eentje is de baas en de rest volgt. Ze twijfelen wel of willen wat anders, maar besluiten dan uiteindelijk toch om zich maar te leggen bij het besluit van die ene.

Post heeft de spanning, voor de doelgroep, goed gedoseerd. Wat mij betreft had het nog wel wat meer gemogen. De opbouw van de spanning is langzaam en had, zeker in het midden van het verhaal, sneller gekund. Eva is vanaf moment één bang en niet veel later volgt ook Anna, maar van Kim en Fleur krijg je vrij weinig mee. Wellicht hadden zij ook een eigen verhaallijn kunnen krijgen waardoor de spanning iets beter verdeeld kon worden. Ook tegen het einde had Post er nog een flinke dosis spanning in kunnen gooien. Op een gegeven moment lees je alleen nog vanuit het oogpunt van Eva, terwijl de kant van Anna juist heel spannend is. Jammer dat Post daar geen aandacht aan heeft besteed.

Er gebeurt niet heel veel in het verhaal. De tas met geld wordt gevonden en daarna duurt het heel lang voordat er weer eens wat spannends gebeurt wat betrekking heeft tot die tas. Er spelen heel veel bijzaken zoals dates en een weekend weg, maar daarmee wordt ook wel een beetje verhuld dat het belangrijkste deel van het verhaal, de tas met geld, eigenlijk niet zo heel veel inhoudt.
Het plot is op zich goed uitgewerkt, maar is niet heel spannend (mede door de missende verhaallijn van Anna). Het is heel snel voorbij en daarbij ook wel heel snel opgelost. Het gaat net iets te makkelijk.

Post heeft een goede jeugdthriller neergezet die voor volwassenen ook prima te lezen is. Vorig jaar las ik van hem De cursus waar ik niet zo heel enthousiast over ben. Zijn eerste jeugdthriller vind ik een stuk beter, dus ik ben benieuwd of er nog meer gaan komen. 3 sterren.

Sanne

Genre: jeugdthriller
Uitgever: uitgeverij De Fontein
ISBN: 978902610141
Aantal pagina's: 255
Uitvoering: hardcover
Uitgave: februari 2022

Met dank aan uitgeverij De Fontein voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar.