Lezersrecensie
Niet wat ik verwacht had
Deze recensie is eerder verschenen op www.sannereadsalot.wordpress.com
Giftig- Suzanna Esther
Mara gaat in opdracht van een vriendin, die psycholoog is, een maand inwonen bij de familie Van Heaften om onderzoek te doen naar de kleine Annabelle die zich al tijden vreemd gedraagt. De vele vragen en rare familieverhoudingen doen Mara vermoeden dat de problemen van Annabelle niet aan Annabelle zelf liggen maar dat de familie daar een groot aandeel in heeft. Want waarom is het archief met alle dossiers nog niet overgeplaatst naar het museum en waarom doet iedereen zo geheimzinnig over de ouders van Annabelle? En dan wordt er ook nog een moord gepleegd..
Voor mij is, naast de inhoud van het boek, het uiterlijk en de vormgeving ook belangrijk. Iets wat er immers niet aantrekkelijk uitziet, laat je toch wat vaker links liggen. De cover beloofde in elk geval veel goeds. De paspoppen hebben een beetje een beangstigende uitstraling waardoor je gelijk dat thriller-gevoel krijgt. Toen ik het boek echter opensloeg, viel de vormgeving aan de binnenkant mij gelijk op. Een witregel onderaan een pagina waardoor het lijkt alsof er een alinea eindigt (terwijl die doorgaat op de volgende pagina), veel witregels midden in de pagina’s en ook witregels met zo’n sterretje in het midden (het verschil tussen de ‘normale’ witregels en de witregels met een sterretje is mij echter nog steeds niet duidelijk). Hoewel je een boek nooit mag beoordelen op zijn uitstraling, is het toch een klein irritatiepuntje omdat je toch iedere keer moet nadenken als een alinea ineens stopt of ineens doorloopt.
De schrijfstijl van Esther is prettig, het leest vlot en ze gaat goed in op details zoals de opzet van de opleiding psychologie (hoewel niet elk detail even belangrijk was voor het verhaal).
Mara speelt de grootste rol in het boek, maar alle bijpersonen hebben ook een eigen hoofdstuk verdeeld over het verhaal. Zo leer je ze allemaal een beetje kennen en kom je erachter wat hun motieven zijn. Dat vond ik heel fijn omdat er hierdoor wat meer diepgang in het verhaal zit.
Het is lastig om te bepalen in welke tijd het zich afspeelt. Mara heeft het er op een gegeven moment over dat ze de batterij van haar telefoon moet verwisselen, maar met de telefoons van nu kan dat helemaal niet meer. Heeft ze dan gewoon een hele oude telefoon of speelt het verhaal zich 10/15 jaar geleden af? Als je alleen af zou gaan op de uitstraling van het huis en de mindset van de bewoners zou je weer denken dat het zich in de jaren 80 of zo afspeelt.
Het begin van het boek was misschien een beetje kinderlijk. Alles was heel duidelijk en grotesk omschreven. Het was bijna theatraal en er was geen ruimte voor een eigen interpretatie. Hoe verder in het boek, hoe minder dat werd, al hadden wat meer beschrijvingen van het huis en de verschillende ruimtes prettig geweest. Als het er echt zo eng is als Esther insinueert door de gedragingen van Mara, had ze dat gevoel beter bij de lezer over kunnen brengen door de omgeving ook eng te maken.
Het plot is enigszins voorspelbaar, maar wel goed uitgewerkt. Het was geen heel spannend boek, meer een gewone roman waarin elk personage gewoon een probleem heeft. Het spannendste was de moord, maar die komt vrij laat in het verhaal en daar wordt naar mijn idee ook nog te weinig aandacht aan besteed. Daarnaast is het mij nog niet duidelijk waarom de dossiers in het archief nog niet in het museum liggen en wat eigenlijk de rol is van het archief. Er wordt veel aandacht gegeven aan de dossiers, maar eigenlijk is er maar één van belang in het verhaal. De ruimte die Esther nu vult met tekst over de dossiers had ze beter kunnen gebruiken om de spanning wat op de bouwen.
Het is een psychologische roman maar zelf zou ik dit boek niet in dat genre plaatsen. Daarvoor ontbreekt het teveel aan de diepgang in de problemen, het karakter en de omstandigheden. Het blijft te oppervlakkig. In eerste instantie ging ik er ook vanuit dat het een thriller was, vanwege het spannende aspect in het verhaal. Maar ook voor een thriller is het net niet goed genoeg.
2 sterren voor Giftig.
Sanne
Genre: psychologische roman
Uitgever: Poseidon uitgevers
ISBN: 9789083127620
Aantal pagina’s: 305
Uitvoering: paperback
Uitgave: oktober 2021
Met dank aan Poseidon uitgevers voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.
Giftig- Suzanna Esther
Mara gaat in opdracht van een vriendin, die psycholoog is, een maand inwonen bij de familie Van Heaften om onderzoek te doen naar de kleine Annabelle die zich al tijden vreemd gedraagt. De vele vragen en rare familieverhoudingen doen Mara vermoeden dat de problemen van Annabelle niet aan Annabelle zelf liggen maar dat de familie daar een groot aandeel in heeft. Want waarom is het archief met alle dossiers nog niet overgeplaatst naar het museum en waarom doet iedereen zo geheimzinnig over de ouders van Annabelle? En dan wordt er ook nog een moord gepleegd..
Voor mij is, naast de inhoud van het boek, het uiterlijk en de vormgeving ook belangrijk. Iets wat er immers niet aantrekkelijk uitziet, laat je toch wat vaker links liggen. De cover beloofde in elk geval veel goeds. De paspoppen hebben een beetje een beangstigende uitstraling waardoor je gelijk dat thriller-gevoel krijgt. Toen ik het boek echter opensloeg, viel de vormgeving aan de binnenkant mij gelijk op. Een witregel onderaan een pagina waardoor het lijkt alsof er een alinea eindigt (terwijl die doorgaat op de volgende pagina), veel witregels midden in de pagina’s en ook witregels met zo’n sterretje in het midden (het verschil tussen de ‘normale’ witregels en de witregels met een sterretje is mij echter nog steeds niet duidelijk). Hoewel je een boek nooit mag beoordelen op zijn uitstraling, is het toch een klein irritatiepuntje omdat je toch iedere keer moet nadenken als een alinea ineens stopt of ineens doorloopt.
De schrijfstijl van Esther is prettig, het leest vlot en ze gaat goed in op details zoals de opzet van de opleiding psychologie (hoewel niet elk detail even belangrijk was voor het verhaal).
Mara speelt de grootste rol in het boek, maar alle bijpersonen hebben ook een eigen hoofdstuk verdeeld over het verhaal. Zo leer je ze allemaal een beetje kennen en kom je erachter wat hun motieven zijn. Dat vond ik heel fijn omdat er hierdoor wat meer diepgang in het verhaal zit.
Het is lastig om te bepalen in welke tijd het zich afspeelt. Mara heeft het er op een gegeven moment over dat ze de batterij van haar telefoon moet verwisselen, maar met de telefoons van nu kan dat helemaal niet meer. Heeft ze dan gewoon een hele oude telefoon of speelt het verhaal zich 10/15 jaar geleden af? Als je alleen af zou gaan op de uitstraling van het huis en de mindset van de bewoners zou je weer denken dat het zich in de jaren 80 of zo afspeelt.
Het begin van het boek was misschien een beetje kinderlijk. Alles was heel duidelijk en grotesk omschreven. Het was bijna theatraal en er was geen ruimte voor een eigen interpretatie. Hoe verder in het boek, hoe minder dat werd, al hadden wat meer beschrijvingen van het huis en de verschillende ruimtes prettig geweest. Als het er echt zo eng is als Esther insinueert door de gedragingen van Mara, had ze dat gevoel beter bij de lezer over kunnen brengen door de omgeving ook eng te maken.
Het plot is enigszins voorspelbaar, maar wel goed uitgewerkt. Het was geen heel spannend boek, meer een gewone roman waarin elk personage gewoon een probleem heeft. Het spannendste was de moord, maar die komt vrij laat in het verhaal en daar wordt naar mijn idee ook nog te weinig aandacht aan besteed. Daarnaast is het mij nog niet duidelijk waarom de dossiers in het archief nog niet in het museum liggen en wat eigenlijk de rol is van het archief. Er wordt veel aandacht gegeven aan de dossiers, maar eigenlijk is er maar één van belang in het verhaal. De ruimte die Esther nu vult met tekst over de dossiers had ze beter kunnen gebruiken om de spanning wat op de bouwen.
Het is een psychologische roman maar zelf zou ik dit boek niet in dat genre plaatsen. Daarvoor ontbreekt het teveel aan de diepgang in de problemen, het karakter en de omstandigheden. Het blijft te oppervlakkig. In eerste instantie ging ik er ook vanuit dat het een thriller was, vanwege het spannende aspect in het verhaal. Maar ook voor een thriller is het net niet goed genoeg.
2 sterren voor Giftig.
Sanne
Genre: psychologische roman
Uitgever: Poseidon uitgevers
ISBN: 9789083127620
Aantal pagina’s: 305
Uitvoering: paperback
Uitgave: oktober 2021
Met dank aan Poseidon uitgevers voor het beschikbaar stellen van dit recensie-exemplaar.
1
Reageer op deze recensie