De stem van de vrouw

Martien Bron schetst in 'Zij zocht zichzelf niet' een intiem beeld van de periode, waarin Ella Vogelaar ontdekte wat voor haar belangrijk was in het leven.En dat was: consequent een doel nastreven, waarin zij geloofde en waarvoor zij wilde vechten. ''Dat de stem van vrouw gehoord moest worden' stond daarbij centraal.
Over de relatie tussen haar en de schrijver vertelt Martien Bron op een open en vaak humorvolle manier.
Ook is hij open over de momenten waarop zijn behoefte aan meer losheid, vrijheid en genieten botste met haar gedrevenheid en plichtsbesef.
Nadat hij gehoord had van haar zelfgekozen dood, was er ook schuldgevoel: had hij signalen gemist? Had hij tijdens sommige gesprekken niet moeten doorvragen?
Veel mensen kennen Ella Vogelaar - in 2007 en 2008 minister (zonder portefeuille) van wonen, werken en integratie - of in iedergeval haar naam, van de naar genoemde 'Vogelaar wijken". Zijzelf noemde deze 'kracht- of prachtwijken', waarbij beoogd werd in deze wijken door een integrale aanpak de leefbaarheid te verbeteren.
De titel 'Zij zocht zichzelf niet' is prachtig gekozen en duidt zowel op de kracht als de valkuil van Ella.
Een sterk en goed geschreven boek, dat de persoonlijke en politieke ontwikkeling beschrijft van een vrouw die ervoor streed vrouwen in het publieke domein een stem te geven en gehoord te laten worden.