Lezersrecensie
Bij de lurven
Karin Thomas grijpt meteen de sfeer van het Amerikaanse Maine bij de strot in Ashland, waardoor de lezers door een griezelige gewaarwording worden overrompeld. Jacob Styles is een karakter waarover we onverhoopt meer willen weten, en de vraag is dan ook waar die opmerkelijke visioenen die hem teisteren vandaan komen. Er worden verder nog een aantal perspectieven aangedragen, waaronder die van Peter Fitton en Ronald Vanderberg, al blijft de focus vooral op Jacob Styles gericht. Uiteindelijk voelt het alsof het opmerkelijke stadje zelf de protagonist is.
De schrijfster wekt ook het gevoel op dat er nog veel griezelige gebeurtenissen de revue zullen passeren. Lezers krijgen het gevoel een enge Stephen King te lezen. Of dit komt doordat het zich in een stadje in Maine afpeelt, of doordat de auteur een verborgen gevoel voor het schrijven van gruwelijke horror heeft, laten we maar even in het midden. De karakters zijn stuk voor stuk intrigerend neergezet, elk met een gedegen achtergrondverhaal. De verhaallijn doet denken aan het klassieke werk van John Saul, en het leert de lezer om niet uit picknicken te gaan als er een sneeuwstorm woedt. Als slagroomsoesjes de passie van de lezer is, dan is het wellicht beter om dit boek over te slaan. Er kunnen dus weerzinwekkende scenes opduiken, en dat in combinatie met een oud mysterie. Het verhaal leunt daardoor ook een beetje in de richting van een politiethriller, in combinatie met lichaamshorror en paranormale elementen. Thomas Olde Heuvelt heeft duidelijk concurrentie gekregen, want het doet tevens aan zijn bekendste werk denken. Het voelt dan ook als een kruising tussen Hex, The Shining, en De sneeuwman van Jo Nesbø. Er zijn dus, al dan niet subtiel, overeenkomsten met de genoemde boeken, en het is daarnaast ook een gevalletje de geschiedenis herhaalt zich gebleken. Wat overigens niet onverdienstelijk is, gezien dat een excellente foreshadowing heeft opgeleverd.
Karin Thomas grijpt de diehard horrorfans nu ook ongegeneerd bij de lurven met een ontknoping dat in het verleden ligt, en daar waar het kwaad zich ontkiemde.
De schrijfster wekt ook het gevoel op dat er nog veel griezelige gebeurtenissen de revue zullen passeren. Lezers krijgen het gevoel een enge Stephen King te lezen. Of dit komt doordat het zich in een stadje in Maine afpeelt, of doordat de auteur een verborgen gevoel voor het schrijven van gruwelijke horror heeft, laten we maar even in het midden. De karakters zijn stuk voor stuk intrigerend neergezet, elk met een gedegen achtergrondverhaal. De verhaallijn doet denken aan het klassieke werk van John Saul, en het leert de lezer om niet uit picknicken te gaan als er een sneeuwstorm woedt. Als slagroomsoesjes de passie van de lezer is, dan is het wellicht beter om dit boek over te slaan. Er kunnen dus weerzinwekkende scenes opduiken, en dat in combinatie met een oud mysterie. Het verhaal leunt daardoor ook een beetje in de richting van een politiethriller, in combinatie met lichaamshorror en paranormale elementen. Thomas Olde Heuvelt heeft duidelijk concurrentie gekregen, want het doet tevens aan zijn bekendste werk denken. Het voelt dan ook als een kruising tussen Hex, The Shining, en De sneeuwman van Jo Nesbø. Er zijn dus, al dan niet subtiel, overeenkomsten met de genoemde boeken, en het is daarnaast ook een gevalletje de geschiedenis herhaalt zich gebleken. Wat overigens niet onverdienstelijk is, gezien dat een excellente foreshadowing heeft opgeleverd.
Karin Thomas grijpt de diehard horrorfans nu ook ongegeneerd bij de lurven met een ontknoping dat in het verleden ligt, en daar waar het kwaad zich ontkiemde.
1
Reageer op deze recensie