Verwoede eindstrijd

K.T. Sterling neemt haar lezers opnieuw mee naar Feyria in De doornen van het kwade. De auteur komt tijdens het vertellen nogal deftig op de lezer over. Het thema magie speelt opnieuw een urgente rol in de verhaallijn, waarbij een onderscheid in rangen onder de Fae een belangrijk onderdeel is. Ayla moet door middel van misleiding, liegen en bedriegen de Legende koste wat het kost in diepe slaap laten. Een intrigerende touch, omdat het al meteen duidelijk is dat het een knipoog naar het sprookje Doornroosje is.
De schrijfster schept het beeld van een magische kaart, die tot leven komt wanneer je er met je vinger overheen strijkt. Alleen zo is de protagonist in staat om de exacte plek van de Legende te vinden. Bluffen en het stelen van informatie, in eigenbelang handelen en egoïsme zijn de thema’s die worden laten zien en besproken. De personages onderhouden ingewikkelde relaties met elkaar, wellicht met een schep diversiteit erin. De maanbloem zorgt in dit boek voor symboliek, zo ook de scherpe jasmijngeur, die kenmerkend voor een van de karakters is.
Zoals eerder aangegeven, schrijft Sterling ronduit deftig, waarbij het woord “fijntjes” mogelijk haar favoriete stopwoord is. Op een bepaalde manier past deze woordkeuze dan wel weer in de verhaallijn, ook omdat de Fae de indruk wekken sierlijke wezens zijn. De magische illusies zijn niet van de lucht als het om het beschermen van Feyria tegen het kwade gaat. Daarnaast probeert Ayla krampachtig te verbergen dat ze een Fae is, en dat ze echt wel het één en ander van magie weet. De gesprekken tussen haar en Milo voelen heel intens aan, en laat de Young Adult goed tot uiting komen. Tevens gaat het over dilemma’s en gedegen keuzes maken. Wroeging speelt ook een grote rol in de verhaallijn.
Sterling drijft haar lezers naar een verwoede eindstrijd, waar de karakters zo hun eigen redenen voor hebben. Hierbij duiken enkele oude bekenden op. Samen zullen ze voor een snelle afwikkeling van deze krachtige serie zorgen.