Even schakelen

In De enige die overbleef weet Riley Sager op een opmerkelijke manier zijn lezers te boeien door een sterke vooraanschouwing te schrijven. Lezers volgen protagonist Kit, een verzorger die het protocol heeft overtreden, en daardoor uiteindelijk bij de gevreesde, inmiddels op leeftijd geraakte, Lenora Hope terechtkomt. Sager laat het verhaal van Kit overkomen alsof zij iets heel ernstigs heeft gedaan. Wat daarvoor precies met Kit gebeurd is, daar mogen lezers in het begin nog even over gissen. Wel is het pijnlijk duidelijk dat zij geen goede relatie met haar vader heeft.
De auteur neemt de tijd om de sfeer van het landgoed te vangen, en laat zijn lezers op een kalme manier kennis maken met enkele bijrollen in de verhaallijn. De schrijver weet ook heel goed in het personage van Kit en Lenora te verplaatsen. Het verhaal wordt gestaag grimmiger. Het duistere randje wordt dieper naarmate er meer details over het verleden van Lenora en haar landgoed worden onthuld. Hierbij laat de schrijver dus mogelijke motieven doorschemeren, en dat kan de lezer stevig bezighouden. De spanningsopbouw is ronduit fenomenaal. Het heeft een setting waar iedereen op een gegeven moment stapje voor stapje verdacht raakt. Oplettende lezers zullen de wending kunnen zien aankomen, echter weet de schrijver de signalen op slinkse wijze te verhullen. Men moet ook even schakelen wanneer deze genadeloos toeslaat. Knap dat elk open eindje meesterlijk in de puzzel past. Een verhaal dat het beste is wanneer de lezer het gewoon over zich heen laat komen. Sager staat zijn mannetje als het om een goed in elkaar gepuzzelde thriller gaat.