Strategische ondertoon

De lezer volgt protagonist Suzan in De Franse misleider, waarbij men zonder moeite door Judit Neurink in het verhaal wordt gezogen. Suzan is fotojournalist, en volgt het leven van een minister, die in een verleden haar in de steek heeft gelaten. Vanuit het perspectief van Suzan krijgen lezers een stevig beeld van deze Nicolas.
Lezers merken dat de auteur haar ervaringen als (oorlog)verslaggever in Koerdistan in de verhaallijn heeft gebruikt, en het is daarom heel interessant en intrigerend om te lezen. De manier van schrijven is ondanks alle achtergrondinformatie prima te volgen. Moeiteloos laat de schrijfster de gebruiken en cultuur in een wereld zien, die zo anders is als de Westerse wereld. De auteur weet zowel de emoties aannemelijk te vangen, als de verhaallijn een opbouwende, maar serene spanning te bezorgen. De onderwerpen die hier zijn aangesneden, kunnen wellicht niet de interesse van iedereen zijn. Er zit tevens een strategische ondertoon in het verhaal verweven, iets wat ook niet elke lezer zal liggen, al maakt ook deze toevoeging het tot een fascinerend geheel.
Uiteindelijk blijkt het dat het om meer draait, dan dat er aan het oppervlak wordt laten zien. Verdriet en schuldgevoel nemen het al snel over, en zijn de emoties bij uitstek in deze verhaallijn. Neurink neemt haat lezers bij de hand, en leidt ze naar een vlotte, geloofwaardige afwikkeling, waarbij de lezer vooral meekrijgt, dat niet is wat het lijkt. Een indrukwekkend verhaal, waarbij ruimte is voor eigen invulling, en waarbij spionageliefhebbers hun hart op kunnen halen.