Lezersrecensie
Doordachte ontknoping
De Japanse weduwe begint met een moord op een echtgenoot. Vanaf dat moment speelt het verhaal zich afwisselend in Japan en Nederland af. De stukjes die zich in Japan afspelen, laten een mooie coming-of-age van protagonist Tomiko zien. De verhaallijn dat zich in Nederland manifesteert, is vanuit het perspectief van Femke geschreven. De auteur schept een gedegen beeld van Japan, en ze werpt een verontrustende blik op het harde leven aldaar. Zelfmoord door overwerk is een gewoon gegeven. Ook wordt duidelijk dat de Nederlandse gebruiken met de Japanse gebruiken botsen. Dat de weduwe de vader van Femke inpalmt, is dan ook een verdacht gegeven, want ze is een vreemde eend in de bijt, en niet alleen als het om haar cultuur en afkomst gaat.
Femke is de enige die het verdachte gedrag van haar toekomstige stiefmoeder niet kan tolereren. Niet onterecht, want het verleden van Tomiko, inmiddels bij een louche groep Japanners is zij inmiddels bekend als De Zwarte Weduwe, lijkt zich onverhoopt in te halen. Ze is een vechter met een eigen manier van strijden. Intrige, handelen in eigenbelang, manipulatie, egoïsme en wanhoop zijn de thema’s die voorbijkomen, en werden gedoopt in een serene manier van vertellen. De emoties worden aannemelijk laten zien. Extra gruwelijk wordt het wanneer de gebruiken uit de Japanse criminaliteit de kop opsteken. Er moet letterlijk een vinger worden gegeven om aan de eisen van de Japanse maffia te voldoen. Er wordt onverhoopt per ongeluk een jong kind bij betrokken, en dat kan menig ouder kromme tenen geven. Uiteindelijk blijft de spanning zich traag ontwikkelen.
Hoewel Van Luyk haar lezers naar een doordachte ontknoping brengt, wordt deze voor het gevoel té makkelijk afgewikkeld, en dat staat nogal in contrast met de traag opgebouwde spanning. Het einde is niet geheel onverwacht, en wellicht had de auteur hier meer uit kunnen halen, want het karakter is tenslotte een egoïstisch geslepen dame, waardoor het einde misschien niet helemaal bij het karakter past. Aan de andere kant kunnen mensen veranderen. In dat opzicht heeft het verhaal een mooie vorm van lering gekregen, en zal dit verhaal de lezer een tijdje niet loslaten.
Femke is de enige die het verdachte gedrag van haar toekomstige stiefmoeder niet kan tolereren. Niet onterecht, want het verleden van Tomiko, inmiddels bij een louche groep Japanners is zij inmiddels bekend als De Zwarte Weduwe, lijkt zich onverhoopt in te halen. Ze is een vechter met een eigen manier van strijden. Intrige, handelen in eigenbelang, manipulatie, egoïsme en wanhoop zijn de thema’s die voorbijkomen, en werden gedoopt in een serene manier van vertellen. De emoties worden aannemelijk laten zien. Extra gruwelijk wordt het wanneer de gebruiken uit de Japanse criminaliteit de kop opsteken. Er moet letterlijk een vinger worden gegeven om aan de eisen van de Japanse maffia te voldoen. Er wordt onverhoopt per ongeluk een jong kind bij betrokken, en dat kan menig ouder kromme tenen geven. Uiteindelijk blijft de spanning zich traag ontwikkelen.
Hoewel Van Luyk haar lezers naar een doordachte ontknoping brengt, wordt deze voor het gevoel té makkelijk afgewikkeld, en dat staat nogal in contrast met de traag opgebouwde spanning. Het einde is niet geheel onverwacht, en wellicht had de auteur hier meer uit kunnen halen, want het karakter is tenslotte een egoïstisch geslepen dame, waardoor het einde misschien niet helemaal bij het karakter past. Aan de andere kant kunnen mensen veranderen. In dat opzicht heeft het verhaal een mooie vorm van lering gekregen, en zal dit verhaal de lezer een tijdje niet loslaten.
1
Reageer op deze recensie