Aannemelijke eyeopener

Dennis Biesma gooit er meteen een heftige scene in. De regen kwam van binnen vertelt over zijn leven als Jehova Getuige. Openlijk vertelt hij over de manipulatie, betutteling, de huichelarij, en het buitensluiten. Lezers krijgen onverhoopt het gevoel na de eerste honderd bladzijden dat Jehova’s eerder een soort van sekte is wellicht. Nogal schrijnend om te zien hoe vooral jonge kinderen in deze community worden gehersenspoeld. Biesma geeft de lezer al dan niet op luchtige wijze de broodnodige stof tot nadenken. Het getuigd van veel lef om persoonlijke gedachten kenbaar te maken. De vergelijking die de schrijver met The Matrix maakt, blauwe pil, rode pil, tikt de spijker op zijn kop. Daarnaast leert men wat de termen PIMI, POMI, PIMO, en POMO betekenen. Vooral waar deze afkortingen voor staan. Het geeft de lezer meer inzicht als het om het zo krampachtig geheimgehouden leven buiten deze groepering gaat. Later in het boek onderbouwt de auteur zelf of deze religie toch niet stiekem onder een sekte valt. Knap hoe hij dit heeft weten te omschrijven, en goed dat hij dit met veel onthaal heeft bevestigd. Het is een boek dat dus voor nieuwe inzichten kan zorgen. De biografie komt tevens aan bij niet- Jehova’s, en is vooral heel herkenbaar als men ook te maken heeft gehad met een bepaald type machtsmisbruik en manipulatie. Een aannemelijke eyeopener voor welke religie, levensstijl of houvast in het leven dan ook.