Eigen interpretatie

Het draait in De woudgeest van weleer vooral om eigen interpretatie van het verhaal. Al Santos heeft weinig woorden voor de speelse illustraties van Jap Mikel gebruikt. Lezers kunnen eruit opmaken dat dankbaarheid en de natuur een grote rol spelen, waarin de woudgeest een beschermende rol heeft. Iedereen behoort zich aan de wetten van de natuur te houden. Echter, er is ook notie van een legende waarin een indringer hoogmoed zal brengen. Het gaat over hebzucht, en hoe alles vernietigend deze hebzucht is. Tevens draait het om de dood, maar ook om hieruit weer herboren te worden. Daarnaast wordt er aangestipt dat de graaicultuur van alle tijden is, en er altijd kansen zijn om opnieuw te beginnen. Het leven gaat door in verschillende tijdsgeesten, en deze tijden staan door het thema leven en dood met elkaar onverhoopt in verbinding. De klimaatverandering en kolonisatie worden helder uitgebeeld. Het is een verhaal van weinig woorden, maar laat wel feilloos zien dat goed en kwaad nauw met elkaar verbonden zijn. Al Santos heeft zelfs een balletvoorstelling geschreven, en het is dan ook heel bijzonder dat er ook een graphic novel voor getekend werd.
De verhaallijn zet niet alleen aan het denken, het laat zien dat het probleem die in dit boek wordt laten zien, nooit helemaal opgelost zal kunnen worden, zolang die andere cirkel niet doorbroken kan worden. In de verhaallijn worden hardhandig wortels uitgetrokken, wat men weer kan interpreteren als een symboliek voor het doorbreken van deze aanhoudende, oneindige problematiek. Het is een boek met veel diepgang voor natuur en milieu, waarin de toekomst van de mens centraal staat. Hoewel het als een mythe of saga overkomt, blijft de achterliggende boodschap nazinderen, en ten allen tijden actueel.