Niet voor iedereen

In Het lied van Enora gebruikt Jordan Lent een jeugdige intonatie in zijn manier van schrijven en daardoor is dit boek, ondanks dat het de sfeer van het Urban Fantasy genre bevat, vooral gericht op de jongere lezer. Bijzonder zijn de verschillen in achtergrondontwikkeling van de personages. Zo heeft Bjorn een Koreaanse achtergrond en is Lynn van Roemeense afkomst. Er gebeurt meteen opmerkelijk veel, en dat kan nog weleens vragen bij de lezer oproepen. Sommige gebeurtenissen zijn eerst nog erg ongeloofwaardig omdat de antwoorden, het hoe en waarom ontbreken. Alles bij elkaar voelt het erg onsamenhangend.
Ineens krijgen lezers het gevoel dat er met het verhaal een hele andere kant op lijkt te gaan, iets waar lezers maar moeilijk de vinger op kunnen leggen. Het voelt tevens alsof de auteur in de eerste plaats een jeugdthriller wilde schrijven, maar na honderd bladzijden lastminute heeft besloten om er toch een religieuze fantasy van te maken, waardoor de samenhang zich moeilijk heeft laten lijmen. Heel jammer dat het zo rommelig, en daardoor op sommige punten lastig te volgen is. De schrijver probeert nog wel moderne problematiek zoals klimaat en complottheorieën aan de kaak te stellen. Daarnaast hebben de karakters te maken met verdriet, angst, rouw en seksualiteit. Verslavingen en puberale strubbelingen lijken ook ter sprake te komen. Het lijkt erop dat de auteur niet bijster goede research heeft gedaan. Lent doet namelijk nog weleens uitspraken die berust zijn op aannames. Als men het dan toch nodig vindt om uit te moeten wijken naar bepaalde bijzaken, zorg dan voor een reality- en feitencheck. Sporadisch wordt het onderwerp sekten ook even aangekaart, wat opnieuw voor enige verwarring zorgt, gezien er eerst op een profetie werd gehamerd. De vaak onvolledige informatie die lezers voorgeschoteld krijgen, zorgen voor weinig goede lering. Het werd dan ook nogal vaag bevonden, en het is een boek dat zeer zeker niet voor iedereen is weggelegd.