Hilarische invalshoek

In Marlan de vervloekte tuinkabouter hanteert Ninja Paap- Luijten meteen een hilarische invalshoek, waarin wordt verteld waarom we denken dat tuinkabouters zijn wat ze zijn. Wanneer mensen in de buurt van een tuinkabouter komen, versteent hij. Tenminste, dat is in het geval van Marlan gebleken. Bij lezers rijst daardoor de prangende vraag of andere tuinkabouters ook zullen verstenen wanneer je een blik op ze zou werpen, en of kabouters in feite kleine levende mannetjes zijn, die ook nog kunnen functioneren als opmerkelijke tuindecoratie.
De auteur heeft een luchtige ondertoon door de verhaallijn verweven, en hoewel het op enkele momenten grappige situaties oplevert, zit er voor de vervloekte tuinkabouter een serieus avontuur met een gedegen doel in. Dit zorgt dat de lezer uit onverwachte hoeken enige humor zou kunnen tegenkomen. Naargelang het gevoel voor humor van de lezer, kan dit dus ten zeerste gewaardeerd worden. De karakters zijn stuk voor stuk van merkwaardig allooi met sarcastische eigenaardigheden. Samen vormen ze een bont gezelschap, waarbij enige eigenzinnigheid voortdurend naar boven komt drijven. Ze zijn dus op hun eigen manier grappig, maar ook gelaagd.
De magie in de wereld van Marlan zijn niet alleen heel sfeervol omschreven, ze zijn ook nog eens briljant uit de verf gekomen. Er is geen sprake van willekeurige abracadabra, er is altijd een reden waarom dingen zijn zoals ze zijn in deze fascinerende wereld. De magie past naadloos bij de karakters, en hier is zorgvuldig over nagedacht.
Luijten houdt haar lezers tot de laatste bladzijde aan dit ronduit maffe kabouterverhaal gekluisterd. Zelfs voor de meest nuchtere fantasy lezer is er aan die gekte geen ontkomen aan. We gaan vroeg of laat van het bijzonder wonderlijke mannetje houden, vervloekt of niet. Fantasy met een grote portie droge humor en waarin weer eens is gebleken dat de schrijver een onbegrensde fantasie heeft.