Lezersrecensie
Bombarie
Robert van Oirschot weet zijn lezers meteen te boeien met het eerste boek binnen de Plaats Delict- serie. In Moord door schuld wordt men geconfronteerd met groots verdriet. In de serie volgen lezers de eerste vrouwelijke rechercheur van de Regionale Eenheid Amsterdam, Natascha Kantelberg, samen met haar collega, oud-commandant Thom Goossens.
De lezer merkt dat Van Oirschot het gruwelijke niet schuwt, dus een sterke maag tijdens het lezen is wellicht een must. Hij weet de sfeer van Amsterdam herkenbaar te vangen, en dat is niet alleen aan de chaotisch drukke omgeving te danken. De personages willen er zo af en toe het platte Amsterdamse taaltje ingooien. Hoewel er subtiele overeenkomsten kunnen zijn met de verhalen van Appie Baantjer, heeft deze serie toch echt zo een eigen sfeer en insteek. Hierbij wordt het eigenzinnige Noord-Brabant voor een deel in betrokken. Daarbij zijn rechercheurs Kantelberg en Goossens meer van de moderne technieken.
De lezer merkt ook dat de auteur een rijke woordenschat van zichzelf heeft. Lezers kunnen daar dus van leren. Ook geven deze vergeten woorden net dat beetje extra, waardoor de serie wel eens bij zal kunnen blijven. Tevens is het een politiethriller die uitermate snel wegleest, maar ook zeer zeker de lezer op het puntje van de stoel laat zitten. De persoonlijke emoties van zowel Thom als Natascha spelen een gedegen rol, en geven beide rechercheurs een aannemelijk achtergrondverhaal. De auteur kan met zijn karakters nog alle kanten op.
De schrijver neemt zijn lezers mee naar een meeslepend einde, waarin alles snel op zijn plek valt. Motief, slachtoffers, en het uiteindelijke plot maken dit een verhaallijn waarin op een harde manier de gevolgen van politieke en persoonlijke belangen wordt laten zien. Van Oirschot heeft deze zaak met veel actie en bombarie afgerond.
De lezer merkt dat Van Oirschot het gruwelijke niet schuwt, dus een sterke maag tijdens het lezen is wellicht een must. Hij weet de sfeer van Amsterdam herkenbaar te vangen, en dat is niet alleen aan de chaotisch drukke omgeving te danken. De personages willen er zo af en toe het platte Amsterdamse taaltje ingooien. Hoewel er subtiele overeenkomsten kunnen zijn met de verhalen van Appie Baantjer, heeft deze serie toch echt zo een eigen sfeer en insteek. Hierbij wordt het eigenzinnige Noord-Brabant voor een deel in betrokken. Daarbij zijn rechercheurs Kantelberg en Goossens meer van de moderne technieken.
De lezer merkt ook dat de auteur een rijke woordenschat van zichzelf heeft. Lezers kunnen daar dus van leren. Ook geven deze vergeten woorden net dat beetje extra, waardoor de serie wel eens bij zal kunnen blijven. Tevens is het een politiethriller die uitermate snel wegleest, maar ook zeer zeker de lezer op het puntje van de stoel laat zitten. De persoonlijke emoties van zowel Thom als Natascha spelen een gedegen rol, en geven beide rechercheurs een aannemelijk achtergrondverhaal. De auteur kan met zijn karakters nog alle kanten op.
De schrijver neemt zijn lezers mee naar een meeslepend einde, waarin alles snel op zijn plek valt. Motief, slachtoffers, en het uiteindelijke plot maken dit een verhaallijn waarin op een harde manier de gevolgen van politieke en persoonlijke belangen wordt laten zien. Van Oirschot heeft deze zaak met veel actie en bombarie afgerond.
1
Reageer op deze recensie