Zit goed in elkaar

Het begint met een ongeluk in Onwetend. Loïs Blommenstein zet daarmee het verhaal snel neer, waardoor lezers er moeiteloos inkomen. Hoewel het niet wordt aangegeven boven de hoofdstukken, heeft de auteur de verhaallijn vanuit meerdere perspectieven geschreven. Dit levert nog weleens verschillende emoties en gevoelens op, die herkenbaar zijn uitgebeeld. Ze prikkelt de lezers om het fijne van de zaak te willen weten, een zaak dat zich in het criminele circuit afspeelt. Verdriet, rouw, en verlies zijn enkele emoties waar één van de karakters mee worstelt, en dat heeft een aannemelijk achtergrondverhaal opgeleverd, waarin ziekte de boventoon voert. Doorzettingsvermogen is een van de dingen, die daarbij komt kijken. Hoewel enkele personages wat simpel zijn neergezet, ontwikkelen ook zij zich vooralsnog gestaag. Hierbij duiken ook een aantal leugens en enige intrige op, waarbij sommigen niet vies zijn om een moord te plegen Verminking, verraad en geheugenverlies spelen grote rollen. Het moederschap, het vechten voor je kroost, het verlies van een kind, en de verkeerde keuzes maken omwille van het ouderschap zijn tevens onderwerpen die worden besproken. Voor lezers die deze thema’s begrijpen, is dit herkenbaar en geloofwaardig neergezet. De karakters zijn niet alleen door corruptie met elkaar verbonden, ook DNA geeft deze verbinding. De lezer zal dit wel even bij elkaar moeten puzzelen.
De spanning is doorspekt met snelle actie en confronterend geweld. Blommenstein doet een poging om de schokkende toestanden te nuanceren, maar niet te bedekken. Ze wil de scenes nog wel eens open en bloot omschrijven, in de letterlijke zin van het woord. De schrijfster leidt haar lezers naar een hard einde, met een plottwist die een doorgewinterde thrillerlezer onverhoopt kan zien aankomen. Het verhaal zit goed in elkaar, al werd deze ook niet te ingewikkeld gemaakt, zodat het te volgen blijft. De auteur heeft een kundige thriller geschreven, die voor elke (beginnende) thrillerliefhebber toegankelijk is.