Betoverend sprookje

De verhaallijn van Recht in het hart begint zoals de meeste sprookjes beginnen, en heeft daar een duidelijke intonatie van. Jen Minkman trekt haar lezers daarmee moeiteloos het verhaal in. Tovenares Olwen ontwikkelt zich al snel als een kwaadwillige Queen Mab uit de verhalen van Koning Arthur en de Ronde Tafel. Eén van de karakters stamt zelfs van Koning Arthur af, en is verbonden met Seren, die een duidelijke hoofdrol in het geheel heeft gekregen. De wereldbouw voelt een beetje aan de complexe kant, zo met het oog op de vele regeltjes die de “boze” koningin hanteert. Wachters worden in het geheim aangesteld, en men weet nooit wie er echt tegen je is. Dit veroorzaakt het nodige neerbuigende gedrag en enige hielenlikkerij. Macht is dan ook een zwaar thema.
Op magische wijze stipt de auteur zowel het intersekse aspect als het non-binair zijn aan, omdat er sprake is van het thema samensmelting. Wellicht niet helemaal intersekse, omdat de auteur de indruk wekt, dat het lichaam vooral meer vrouwelijk blijft. Hier wordt dus in de eerste plaats nog enigszins vaag over gedaan. Er wordt hoe dan ook aangestuurd op de opmerkelijke identiteiten binnen de queergemeenschap, iets dat de lezer aan het denken zet. Niets is wat het lijkt in deze verhaallijn, en juist daardoor heeft het de neiging om wat aan de voorspelbare kan te zijn. Bepaalde dingen zijn eigenlijk al meteen verdacht, omdat bepaalde interacties te makkelijk voor de lezer aanvoelt. Dat hoeft niet per se heel slecht te zijn, want hierdoor wil men weten hoe het verhaal zal aflopen.
Minkman wikkelt ook deze keer haar verhaal zorgvuldig af, met een bijzondere plot en invalshoek. Een happy ending kan ook nu niet uitblijven. Een betoverend sprookje zoals we inmiddels van deze auteur gewend zijn. Wederom ook eentje waar de lezer enige lering uit kan trekken.