Windt er geen doekjes om

Sara Marino windt er in Het schaduwrijk geen doekjes om. De lezer zit dan ook direct lekker in het verhaal van Erika. Het is meteen duidelijk dat ze een demon is. Toch blijven lezers in de eerste plaats nog met vragen over haar zitten. De vertelstijl is eenvoudig, maar doeltreffend en niet moeilijk te volgen. Je zou deze novelle onder de noemer fast paste kunnen indelen, een lekker weg lezend tussendoortje dus. De manier van schrijven is door de eenvoud vooral geschikt voor een jongere doelgroep. Er zit een subtiele boodschap in over het overleven van jezelf.
Er zijn wel een aantal dingen die er qua geloofwaardigheid niet heel lekker in gaan. Meteen rijst bijvoorbeeld de vraag, waarom de politie geen gedegen onderzoek naar het afgebrande huis heeft gedaan, als de afzetlinten verwijderd zijn, en iedereen het eigendom kan betreden. Je zou zeggen dat de politie belangrijk bewijsmateriaal niet zal laten rondslingeren. Er zijn dus een aantal feiten in de verhaallijn problematisch te noemen.
Het is een levendig verhaal, met een poging tot echte gevoelens en emoties. Een tienerdemon is tenslotte een leuke insteek voor de doelgroep, en waarschijnlijk zullen de meeste jonge lezers niet echt stilstaan bij de genoemde twijfelachtige gebeurtenissen.