Lezersrecensie
Begrip speculatieve fictie
Jacqueline Zirkzee hanteert meteen een bloemrijke manier van vertellen in Salomon. De lezer kruipt in de huid van Juno’s moeder, waarin al snel duidelijk wordt, dat in de toekomst kinderen vooral een eigen bubbel nodig hebben.
De personages zijn opmerkelijk, en zullen de lezers fascineren. Vooral Sybil, de vriendin van Juno’s moeder is ronduit excentriek en doet er alles aan om buiten het boekje nogal haar vreemde zelf te blijven. Daarnaast wordt er heel verontrustend gesproken over een man-vrouwquotum. Het blijkt al snel dat er strenge regels voor gezinnen gelden. De auteur stipt moeiteloos aan welke risico’s en gevolgen deze regels met zich mee kunnen brengen, en laat dit aan de hand van dramatiek in de scenes zien. Het verplicht kinderen afstaan kan de lezer echter een wrange smaak in de mond bezorgen. Ze snijdt ook het heropvoeden van de ouders aan, en daarmee verwijst ze al dan niet indirect naar de slechte opvoeding van onze kinderen in deze tijd. Confronterend, maar een scherpe, vaak terechte waarneming. De wereldopbouw zit dan ook helder in elkaar, zodanig dat het lezers de kriebels kan bezorgen.
Er is daarnaast aandacht voor wat er met de wereld zoals we die nu kennen is gebeurd. Zo is Venetië onder water gelopen, en heeft de verhaallijn een licht dystopische nasmaak.
Het is een verhaal over verlies, en dan met name over de treurnis van het niet mogen opvoeden van je kind. De thema’s controle en macht hebben staan hoog in het vaandel, en de emoties zoals verdriet en schuldgevoel worden herkenbaar uitgebeeld. Het is helemaal herkenbaar voor lezers die iets soortgelijks met jeugdzorg en/ of een andere soort bemoeienis hebben meegemaakt. Mede daardoor kan dit verhaal ook een hart onder de riem zijn, als een warm bad van erkenning ervaren kunnen worden. Het is tevens een verhaal over het zeker stellen van het voortbestaan van de mens op aarde, en geeft daarmee veel stof tot nadenken. Zirkzee is een begrip aan het worden voor de speculatieve fictie, en Salomon is dan ook een goede toevoeging voor het dystopische genre gebleken.
De personages zijn opmerkelijk, en zullen de lezers fascineren. Vooral Sybil, de vriendin van Juno’s moeder is ronduit excentriek en doet er alles aan om buiten het boekje nogal haar vreemde zelf te blijven. Daarnaast wordt er heel verontrustend gesproken over een man-vrouwquotum. Het blijkt al snel dat er strenge regels voor gezinnen gelden. De auteur stipt moeiteloos aan welke risico’s en gevolgen deze regels met zich mee kunnen brengen, en laat dit aan de hand van dramatiek in de scenes zien. Het verplicht kinderen afstaan kan de lezer echter een wrange smaak in de mond bezorgen. Ze snijdt ook het heropvoeden van de ouders aan, en daarmee verwijst ze al dan niet indirect naar de slechte opvoeding van onze kinderen in deze tijd. Confronterend, maar een scherpe, vaak terechte waarneming. De wereldopbouw zit dan ook helder in elkaar, zodanig dat het lezers de kriebels kan bezorgen.
Er is daarnaast aandacht voor wat er met de wereld zoals we die nu kennen is gebeurd. Zo is Venetië onder water gelopen, en heeft de verhaallijn een licht dystopische nasmaak.
Het is een verhaal over verlies, en dan met name over de treurnis van het niet mogen opvoeden van je kind. De thema’s controle en macht hebben staan hoog in het vaandel, en de emoties zoals verdriet en schuldgevoel worden herkenbaar uitgebeeld. Het is helemaal herkenbaar voor lezers die iets soortgelijks met jeugdzorg en/ of een andere soort bemoeienis hebben meegemaakt. Mede daardoor kan dit verhaal ook een hart onder de riem zijn, als een warm bad van erkenning ervaren kunnen worden. Het is tevens een verhaal over het zeker stellen van het voortbestaan van de mens op aarde, en geeft daarmee veel stof tot nadenken. Zirkzee is een begrip aan het worden voor de speculatieve fictie, en Salomon is dan ook een goede toevoeging voor het dystopische genre gebleken.
2
Reageer op deze recensie