Griezelige ontknoping

A.G. Howard weet opnieuw moeiteloos in personage Alyssa uit Verstoord te kruipen. Wie het eerste boek in deze serie heeft gelezen, weet dat er een melancholische ondertoon in de verhaallijn schuilt. Hoewel lezers weer even in het verhaal moeten komen, is de manier van vertellen intrigerend, met een diepe intonatie en een sereen randje. De auteur heeft de tijd genomen om de eigenschappen en kenmerken zorgvuldig bij de karakters naar voren te brengen. De personages zijn wellicht niet altijd even sympathiek. Lezers gaan zich afvragen waarom ze reageren zoals ze reageren, en waarom zich juist die emoties in hen zijn gevaren. Dit zorgt voor een speciale dynamiek tussen hen.
Een vleugje Portal Fantasy siert de verhaallijn, wanneer de auteur het heeft over de deuren en sleutels tussen het mensenrijk en Wonderland. Magie en manipulatie gaan dan ook hand in hand, waarbij enkele oude bekenden uit het klassieke Alice in Wonderland sporadisch zullen opduiken. Je zou ook kunnen stellen dat er sprake is van magisch realisme. Alyssa is zelf een bijzonder meisje, die met planten en insecten kan communiceren. Niets is dan ook zwartwit in deze wereld, en het grijze gebied tiert welig. De karakters kunnen elkaar maken of breken, aantrekken of afstoten. Het verwisselen van gedaante, opoffering, en acceptatie komen tot interessante situaties, waarbij langzaam maar zeker duidelijk wordt, wie welke rol speelt.
Uiteindelijk blijkt dat de protagonist niet alleen een oorlog uit te vechten heeft in het chaotische Wonderland. De situatie aan het menselijke thuisfront is nog niet gestreden. Howard komt tot een ontknoping die wat aan de griezelige kant kan zijn, waarbij opmerkelijk meer tot leven lijkt te komen, dan gewenst is. De slogan “We zijn hier allemaal gek”, krijgt daardoor een wel heel letterlijke betekenis. Lezers gaan onverhoopt naar het volgende deel in deze serie uitkijken.