Een beetje eenvoudig maar wel boeiend

In zijn eerste Young Adult roman ‘Het denkende woud’ weet auteur Johan Klein Haneveld hedendaagse problematiek, techniek en de nieuwste bevindingen uit de wetenschap tot een samenhangend verhaal te smeden. Tegelijkertijd houdt hij ons een spiegel voor over de toestand van onze maatschappij, onze mogelijke toekomst en over de aard van de mens. De spanning is goed opgebouwd en de wereldopbouw spreekt tot de verbeelding. Het verhaal leest prettig en kent - zoals we inmiddels gewend zijn – een positief en hoopgevend einde.

Lilian en Samel leven met hun vader in het Denkende Woud. Alles wat ze nodig hebben wordt door de printbots van het Woud voor hen gemaakt. Ze leven in harmonie met en van het woud. Althans, dat denken ze want er zijn geheimen. Want wat is er met hun moeder gebeurd? Wat voor rol had het woud daarin? Wie kun je nog vertrouwen?

Het verhaal is vrij eenvoudig neergezet en daardoor toegankelijk voor alle leeftijden. Dat uit zich in een vrij rechttoe rechtaan taalgebruik. De versimpeling uit zich ook middels - soms wat abrupte- plotwendingen en door relationele ontwikkelingen die soms wel wat erg kort door de bocht gaan. Zo voelt Lilian zich op een gegeven moment ‘voor het eerst van haar leven ‘ alleen. Dit komt nogal uit de lucht vallen want de schrik, de twijfel en tweestrijd van Lilian die hieraan vooraf gaat of zou moeten gaan is niet voelbaar zodat het ‘alleen’ zijn vreemd aandoet. Ook de rebellie van de prinses gaat wel wat erg vlotjes. Dit haalt wat van de betovering weg waardoor dit originele verhaal op momenten iets minder vloeibaar verloopt.

Toch maakt de auteur vorderingen in het neerzetten van zijn personages. Zo is Samel geloofwaardig en zeker niet te simpel neergezet. Ook de relatie tussen Lilian en Samel is complex genoeg om te blijven boeien.
Het woud zelf blijkt ook een personage te zijn en maakt een ontwikkeling door die de relatie met mensen ingewikkelder maakt maar ook gevoelens van sociale rechtvaardigheid oproept.

De thema’s in dit boek behandelen vraagstukken zoals klimaatverandering, de problematiek van vleesindustrie en de bescherming van de natuur tegen de destructieve neigingen van de mens. Het boek stelt de vraag of het gerechtigd is om de democratie af te schaffen om de natuur te beschermen en hoever je daarin mag gaan. Dat het Woud als een levend personage wordt gezien is natuurlijk een voortborduren op onderzoeksresultaten die veronderstellen dat bomen onderling via myceliumdraden in de bodem met elkaar kunnen communiceren.

Het Denkende Woud is een actuele maatschappijkritische dystopische Young Adult roman: Een beetje eenvoudig maar wel boeiend.