Een niet alledaagse recensie

Gelukkig! Ik heb het overleefd. Het scheelde maar een haar of ook ik was door de dader naar de andere wereld geholpen. Dat is voornamelijk te danken aan mijn slimheid. Daar mag ik dan wel dankbaar voor zijn, want had ik wél op tijd door gehad wie de dader was, dan had ik dit niet kunnen opschrijven.

Het geluk zei dus met de dommen en daarom zie ik nu alweer uit naar de volgende jaarlijkse #christiechallenge die ook in 2025 tussen kerst en nieuwjaar zal plaatsvinden. Ik vertrouw erop dat mijn gebrekkige verstand mij ook dan weer vrij laat rondlopen tussen het ver(d)achtelijk gespuis dat met moordlust de straten onveilig maakt.

Dit keer was Het Kromme Huis de plaats des onheils. Middels het door Uitgeverij Rainbow verstrekte tijdschrift, het moordwapen in penvorm, een lichtgewicht Tiny Crooked House en een smeekbrief werd ik gesommeerd om de moord te komen oplossen. ASAP please. Het was Sophia zelf die mijn deskundige hulp inriep bij het ontraadselen van dit moordmysterie. Spoorslags begaf ik mij naar het platteland, op weg naar de Villa alwaar de oude Aristide blauw aangelopen zijn laatste adem had uitgeblazen.

Daar aangekomen bleek Sophia’s verloofde Charles (schrik!) ook zijn duit in de opsporingszakje te willen doen. Charles is diplomaat en net terug uit het Oosten en voornemens Sophia ten huwelijk te vragen. De moord op haar grootvader zorgt voor een kink in de kabel en zijn vader, die commissaris van Scotland Yard is, vindt het een goed idee als Charles eens discreet gaat speuren. Want of hun huwelijk ooit mogelijk zal zijn is afhankelijk van wie de dader is. Ik vind het allemaal prima natuurlijk, zolang hij mij niet in de weg loopt. Maar Charles oordeel durf ik met zo’n hoge inzet toch niet te vertrouwen. Hij heeft twee jaar zijn kruit droog moeten houden en de oorlog is voorbij. Hij zou zich graag willen settelen met de vrouw van zijn dromen.

Waar Charles nog op de moeilijke manier moest ontdekken welke personeelsleden en familie in het Kromme Huis verbleven, had ik een voorsprong middels de door Uitgeverij aangereikte verdachtenlijst. Zo kon ik nauwgezet de motieven van de mogelijke verdachten en andere aanwijzingen noteren. Charles had beduidend meer moeite met de hints die overduidelijk aanwezig waren. Zeker die hint halverwege het boek waar hij met zijn vader een discussie heeft over karakteristieken van een moordenaar, had hem al veel eerder op het juiste spoor moeten brengen. Maar eerlijk is eerlijk, Charles is zo sympathiek dat ook ik in zijn gedachtegang meeging en mijn onderbuikgevoel over wie de dader was, negeerde. Het heeft mij en ook Charles het leven gered. Dat dan weer wel. En het was een spannende tijd in het Kromme Huis. Want er waren zoveel geheimen en drama’s. Poeh! Toen het tweede slachtoffer viel werd het echt eng. De puzzelstukjes begonnen echter in een sneltreinvaart op hun plaats te vallen en het einde was toch weer onverwacht.

Opgelucht ben ik het nieuwe jaar ingetreden. Ik heb me het vege lijf gered, lekker geknutseld en een moordmysterie opgelost. Ik heb samen met mijn vrienden Miss Marple en ons aller Poirot alsook met Tommy en Tuppence eerder moorden mogen oplossen. Charles kende ik nog niet maar hij is dan ook een gelegenheidsspeurder. Toch heeft hij het er uiteindelijk behoorlijk goed ervan afgebracht en ik heb genoten van zijn aanwezigheid en van de suspense. Ondanks het verschil in tijdsgewricht is deze in 1949 geschreven detective in 2025 niet belegen. De plot zit goed in elkaar, de personages en hun geheimen houden de lezersspeurder aangenaam bezig. Deze hardcover met zijn fraaie voorkant met tierelantijntjes, en de afbeelding van een huiskamer met genoeglijk brandende haard, past goed bij deze cozy crime en zorg voor een fijne en knusse beleving.
Ik verheug me nu al op de #christiechallenge van volgend jaar en ga in de tussentijd eens op zoek de filmversie uit 2017 voor een, naar ik hoop, aangename herbeleving. In de film spelen onder andere Glenn Close en Gillian Anderson.
NB BBC 4 bracht in 2008 een vierdelig radiohoorspel uit van de Crooked House. Dat had ik ook wel eens willen horen.