Een boek van uitersten

Thee voor geesten van Vuclecvic is een boek van uitersten in meerdere opzichten Zowel de inhoud als leeservaring verlopen niet zonder enige hobbels .
Zo telden de zinnen teveel fouten. Wellicht is de vertaling niet altijd even goed uitgevoerd maar het kan ook aan de redactie liggen. Het wordt op een gegeven moment storend omdat de inhoud door de niet alledaagse structuur ook al lastiger te volgen is. Deze structuur is zeker origineel en ook passend bij plot en inhoud. Maar de schrijver weet niet de juiste maat te treffen. Sommige stukken zijn mooi. De ene keer zijn het mooie zinnen of het zijn de zinnen in de structuur waarbij de tweelingzussen om beurten elkaar aanvullen en of tegenspreken. Dan weer werd de structuur te gezocht, te overdreven en/of er niet helemaal passend waardoor het een chaotische leeservaring wordt. Het geheel maakte uiteindelijk een wat broddelige indruk met hoogte en dieptepunten.
Zo blijft het lang de vraag wie de verteller is. Wanneer dat mysterie is opgelost ( hij komt wel uit de lucht vallen), wordt wel heel snel uit de doeken gedaan hoe het leven van deze persoon is verlopen. Zijn motieven zijn me echter niet duidelijk geworden. Het is wat te kort door de bocht voor dit boek waarin alles traag ontwikkeld.

Het positieve in dit boek is het originele plot en een originele vorm van magie. De theepotten en de kunst van het theezetten in magisch opzet ben ik niet eerder tegengekomen. Ook de familieverhoudingen , beter gezegd het familiedrama is goed uitgewerkt en vrij complex. Het is verfrissend om weer eens een heel andere insteek te lezen.

Oordeel: onevenwichtig opgebouwd boek met slordig taalgebruik. Originele structuur maar soms overdreven in de uitvoering waardoor de samenhang los raakt.