De Nederlandse Magdalene sisters

In Ierland bestonden beruchte kloosters waar vooral 'gevallen meisjes' werden opgevangen. In Nederland waren soortgelijke instituten gevestigd: de Goede Herder genaamd. In Almelo, Velp en Zoeterwoude kon je ze zoal vinden.
Minderjarige meisjes kwamen in deze katholieke instituten terecht als ze afkomstig waren uit een bedreigende opvoedsituatie: wanneer ouders de opvoeding niet aan konden, als er sprake was van (seksueel) geweld, alcoholisme of psychische problematiek. Of wanneer de meisjes als onhandelbaar te boek stonden, niet begrepen werden en niet de juiste hulp kregen. Een van de vrouwen kwam er terecht vanwege een blaasprobleem, dat pas jaren later serieus werd genomen.
Er heerste een hard regime in de tehuizen van de Goede Herder: er mocht niet met elkaar gepraat worden. Er moest vooral hard en veel gewerkt worden in de wasserettes en naaiateliers. Er was geen enkele luxe en de meiden kregen niet betaald voor alle gedane arbeid.
Bovenal was het een onveilige omgeving waar een angstcultuur heerste.
Decennia nadat de tehuizen van de Goede Herder haar deuren sloten, zijn er nu vrouwen die eindelijk hun verhaal durven vertellen. Het is de hoogste tijd dat we naar hun getuigenissen luisteren!
Christel Don portretteert een aantal van deze vrouwen die met zeer gemengde gevoelens terug kijken op hun tijd bij de Goede Herder. Vrouwen met zeer uiteenlopende achtergronden, die in hun latere levens alle zeilen bij moesten zetten. De meisjes van de Goede Herder krijgen met dit boek eindelijk een gezicht.