Verdachte sterfgevallen in Deens ziekenhuis

Zo nu en dan verschijnt er een bericht in de media over een arts of verpleegkundige die er zijn of haar eigen medische ethiek er op na houdt en die denkt voor God te kunnen spelen. Zo ook in het geval van de Deense verpleegkundige Christina Aistrup.
Ook in dit geval is het te simpel om te stellen dat de Deense verpleegkundige een psychopaat is die een kick krijgt om mensen van het leven te benemen, of ze vanuit mededogen een zachte dood te geven. Het motief van Christina Aistrup wordt mij namelijk niet volledig duidelijk, mede omdat ze zelf altijd alle aantijgingen glashard ontkend heeft. Feit is dat wanneer Christina diensten draaide, er bovenmatig veel mensen overleden en dat dit dikwijls de wenkbrauwen van haar collega's deed fronsen. Collega Pernille komt erachter dat ze vaak gebruik maakt van het middel stesolid, dat een kalmerende en verdovende werking heeft, maar dat bij geen van de patiënten onderdeel van de behandeling was.
Tegelijkertijd is Christina een onvermoeibare, flink aanwezige collega, altijd vrolijk, die graag het voortouw neemt tijdens een reanimatie en hier ook van geniet. Ze is een theatrale persoonlijkheid en verknocht aan haar werk. Hoe haar gedrag dan te verklaren is, vind ik met dit boek onvoldoende beantwoord, al geeft het boek wel een goed beeld welke onregelmatigheden aan het licht kwamen en hoe er vervolgens werd gehandeld. Helaas is niet precies vast te stellen hoeveel patiënten Aistrup om het leven heeft gebracht.
Aistrup werd veroordeeld voor bewezen moord op vier patiënten en kreeg daarvoor gevangenisstraf.
Het verhaal is inmiddels in gedramatiseerde versie te zien op Netflix onder de titel 'Sygeplejersken'.