Je blijft lezen

Ik mocht van Luitingh Sijthoff het boek Zeven briefjes van Mia Zomerdijk iets eerder lezen. Nou na het genieten van Het zolderkamertje aan de Bloemgracht laat je dat geen twee keer zeggen. Ik was dan ook erg blij dat de schijfstijl net zo fijn is. Korte hoofdstukken en pakkende zinnen. Nemen je mee in een verhaal die je niet wil weg leggen.

Mia Zomerdijk neemt je mee in het leven van Leonie. Dit verhaal geschreven in ik vorm. Volg je Kleuterjuf Leonie bij De Wegwijzer in Zwolle. Als vrijgezelle 40+ er heeft ze een prachtig plan om die leuke man te vinden. Ze gaat vertrouwen op het Lot. Op haar weg naar de liefde gebeuren er vele onverwachte dingen. Maar loop je ook echt mee met Leonie door de steden die ze bezoekt. Vrienden en familie vormen een mooi achtergrond in het verhaal waarbij je een klein inkijkje kijk in het leven van een kleuterjuf en aankomend schrijver. Net als Leonie liet ik me meenemen door dit boek. Net als zij in haar boeken:

“En als ze écht goed waren verdween ik erin en vergat ik alles om me heen in een wereld die in mijn brein tot leven kwam.”

Maar ook werd ik gegrepen door teksten als;

‘Ze bladerde door het boekje en las voor: ‘Geniet van de kleine dingen. Als je later terugkijkt, zul je weten dat het de grote dingen waren.”



Waarschijnlijk ook omdat ik zelf echt probeer te genieten van de kleine dingen. Zoals lekker met een kop thee en Zeven briefjes op de bank onder een dekentje genieten van een erg krachtig ontroerend en liefdevol verhaal. Ja ik heb een traantje gelaten. Misschien ook omdat ik zelf in de 40+ val. Gelukkig heb ik geen briefjes nodig maar kwam het lot vanzelf op mijn pad. En al zeker niet van dit soort dates. Maar zo geweldig om over te lezen. Aan het eind wilde ik zeker dat het boek nog niet was afgelopen. Ik hoop nog veel meer te lezen over Leonie, Pim en Linda en de anderen. Terwijl dit wel een mooi afgerond verhaal is.