De kracht van de allerbeste soort vriendschap

Vorig jaar werd ik totaal verrast door De laatste beer, een verhaal over een meisje, April, dat op het onbewoonde Bereneiland vriendschap sluit met een ijsbeer, terwijl haar vader metingen verricht voor de wetenschap. Het boek voelde goed, organisch, puur en hoopvol. En ondertussen las je gewoon een superspannend boek.

Hannah Gold zegt in het nawoord van Op zoek naar Beer dat ook zij verrast werd door de hoeveelheid positieve reacties op De laatste beer. De roep om een tweede boek, om een weerzien tussen April en Beer, kon ze niet naast zich neerleggen. Nu is er dus dit tweede boek.

De cover is opnieuw erg mooi, evenals de illustraties van de hand van Levi Pinfold. De titel en naam van de auteur zijn in goud (!). Tegen een nachtelijke poollucht met noorderlicht zie je Beer met April op zijn rug. Naast Beer loopt een welpje. Dit geeft al veel van het verhaal weg: April gaat op zoek naar Beer en vindt hem mét een welpje. Best gedurfd eigenlijk. Maar begin gerust alsnog met lezen. Want de beschrijvingen van de natuur en van de gevoelens van April zijn prachtig.

'De Noordpool in de winter was geen vriendelijke, hartelijke plek. Het was een uitgestrekte, stille wereld vol vreemde, verdraaide schaduwen en bestond uit een landschap dat niet eens op aarde thuis leek te horen." (blz. 125) 'De wind was meedogenloos en beukte van alle kanten op haar in. Het snerpende gegier drong door tot diep in haar hoofd en verstoorde al haar gedachten, op eentje na. Hedda had gelijk. De Noordpool was geen plek voor kinderen.' (blz. 161) "Het was alsof iemand een kam over haar rug bewoog. Of op elke snaar van haar hart tokkelde. Of haar overgoot met de stralen van duizend zonnen. Het gevoel was zo krachtig, zo helder, zo puur dat April iets voelde verschuiven in de diepste kamers van haar ziel. Iets wat in een miljoen stukjes versplinterd was, zat nu opeens weer aan elkaar genaaid. Ze voelde zich weer compleet." (blz. 178)

In dit boek keren de hoofdpersonages uit het eerste boek terug, en maken we kennis met de nieuwe vriendin van April's vader, Maria, en Hedda, die op Spitsbergen hun gids is met de hondenslee. Vooral Hedda wordt karakteristiek neergezet, een ruwe bolster in een meedogenloze natuur. Maar gaandeweg blijkt het toch iets anders te zitten. Hedda voegt echt iets toe aan het boek, als natuurmens en redder in nood.

Natuurlijk is dit boek afzonderlijk te lezen. Maar ik zou toch alle kinderen aanraden om deze twee boeken gezamenlijk te lezen. Dit is een duologie waar prima boekgesprekken over gevoerd kunnen worden of waar close-reading op toegepast kan worden. Behalve een warm verhaal in een ijskoud gebied, biedt dit boek ook thema's die veel kinderen aangaan: familie, vriendschap, anders zijn en klimaatverandering. Uiteindelijk vond ik het eerste boek toch krachtiger. Daarom dit keer geen 5 sterren, maar 4.