Mooi, chaotisch, kwetsbaar

De diagnose van ongeneeslijke slokdarmkanker van haar moeder is voor Lize Spit een aanleiding om terug te kijken naar haar leven en dan met name in relatie tot haar moeder en de rest van haar gezin. Lize schrijft open, mooi en kwetsbaar met oog voor detail. Ze gaat moeilijke, rare of schaamtevolle grote en kleine onderwerpen niet uit de weg. Dit maakt dat sommige stukken echt binnen komen. Soms lijkt het echter alsof iets erin geschreven is om extra kwetsbaarheid toe te voegen waardoor het op een aantal punten niet authentiek meer voelt. Voor mij hadden er een aantal zaken uit gekund zonder dat het de volledigheid van het verhaal zou aantasten. Dit neemt niet weg dat het boek mooi en met voelbare emotie geschreven is.

Heden en verleden lopen door elkaar, zoals dit gaat bij het terugkijken op een leven. Steeds meer vallen de puzzelstukjes in elkaar door de ervaringen die je leest. Door de snelle wisselingen, met name in het verleden, waarin ze binnen enkele pagina's meerdere keren van leeftijd wisselt voelt het soms wat chaotisch aan. De herinneringen zijn niet chronologisch, maar fladderen door elkaar heen. Enerzijds past dit bij de beleving van de hoofdpersoon, tegelijk maakt het het lezen voor mij wat minder prettig.

Het verhaal is voor velen herkenbaar en is met mooi taalgebruik beschreven. Respect voor Lize en hoe ze haar verhaal naar buiten heeft durven brengen.