Zeer goed geschreven boek, heerlijk om te lezen

Een spoiler alert op het einde van de recensie. Ik geef duidelijk aan waar dit is.

Samenvatting:
In Hannes keuze onmoeten we Hanne in het naoorlogse Nederland, als ze hoogzwanger is en afstand doet van haar baby. Ze is als kind haar ouders verloren en haar pleegouders zijn verkast naar Australië zonder haar toen ze zestien was. Ze vond een baan om zichzelf te onderhouden, maar raakt al snel zwanger van haar baas, die haar vervolgens in dat huis dumpte en die ze nooit meer zag.

Het boek volgt Hanna door haar leven heen, waarin ze telkens terecht komt in relaties met mannen die haar gebruiken en manipuleren. Zo krijgt ze nog twee kinderen met een man die al getrouwd is maar haar een tijdje onderhoudt tot hij haar zat is. Dan staat ze met twee jonge kinderen op straat. Jaren later ontmoeten we haar weer bij een commune, waar ze met haar tienerzoons leeft.

In deel twee leren we Chrissie kennen. Als haar ouders omkomen bij een auto-ongeluk, ontdekt ze dat ze geadopteerd is. Voorzichtig begint ze een zoektocht naar haar biologische moeder, maar deze zet ze niet door, omdat ze verstrikt raakt in een relatie met een man die haar manipuleert en isoleert. Toch komt ze de zoektocht nar haar biologische moeder in de jaren die volgen nog een aantal keer tegen.

Mijn mening:
Ik heb het boek in een dag uitgelezen en dat is zeldzaam voor mij. Qua schrijven vond ik het erg goed. De schrijfster heeft een prettig te lezen stijl waardoor ik vlot door het verhaal ging. Ze heeft een complex verhaal weten neer te zetten op een manier die goed te volgen is, en waar gebeurtenissen en keuzes uit het verleden logische gevolgen heeft voor de toekomst. Een erg knap geschreven boek!

Zeker bij Hanne komt de naïviteit van de tiener echt over en de gevoelens die naar boven komen rondom het afstaan van haar kind, en het gemis dat soms duidelijk en soms tussen de regels door voor komt, voelen ook echt. Ik kan haar goed volgen terwijl ze de keuzes maakt, waarvan ze ergens weet dat het niet de beste keuzes zijn, maar haar hunkering naar liefde is door het gemis uit haar kindertijd zo groot, dat ik de keuzes begrijp.

Het laatste stuk van haar deel, bij de commune, vond ik wat minder. Dat ligt absoluut niet aan de schrijfstijl, maar enkel aan het feit dat het personage, inmiddels een volwassen vrouw met twee tieners, erg zwak overkomt. Hoewel ik kan begrijpen dat ze zo geworden is, vond ik het niet prettig om te lezen. Dat is echter echt een persoonlijke voorkeur, ik houd meer van personages die zich ondanks hun tegenslagen tot sterke personages ontwikkelen die hun leven in eigen handen nemen dan van personages die blijven hangen in die afhankelijkheid waardoor ze gemanipuleerd blijven worden. Ik had graag gezien dat ze geleerd had van haar verleden, maar dat heeft ze niet. Overigens is dit wel geloofwaardig neergezet

Deel twee begint met Chrissie die ontdekt heeft dat haar overleden ouders niet haar echte ouders waren. Ook in haar verhaal greep het eerste deel me vast en ik hoopte zo dat ze de zoektocht door zou zetten. Ik keek uit naar de reünie en hoe de twee vrouwen dichter tot elkaar zouden komen. Dat kwam niet. In plaats daarvan komt Chrissie in een verkeerde relatie terecht, met een man die haar volkomen manipuleert tot ze zelf voorstelt een zelfvoorzienende boerderij te kopen zodat ze niet meer van het erf af hoeft en dus haar man niet meer jaloers hoeft te zijn. Dat was niet het verhaal waar ik naar op zoek was in het boek en dat vond ik jammer.

De schrijver weet wel de zoektocht naar Chrissies moeder als leidraad te houden tijdens het verhaal van Chrissie. Te makkelijk zou iemand zich kunnen verliezen in het schrijven van de foute relatie en de zoektocht kunnen vergeten, maar dat gebeurt hier geen enkel moment en dat vind ik knap gedaan. Het gemis van een beschermende ouderrol en de bewuste keuze om met deze man geen kinderen maken vond ik erg mooi in het verhaal verwoven. Ook al zou ik zelf als persoon andere keuzes maken dan Chrissie, ik kan haar wel volgen.

Wat ik ook wel kan waarderen is de parallel die getrokken wordt tussen het leven van Hanne en dat van Chrissie, ondanks dat Chrissie niet bij Hanne opgroeit. Het doet me denken aan de vraag van nature vs nurture, hoeveel hebben we zelf in de hand, hoeveel wordt bepaald door onze genen en hoeveel is toeval?

*SPOILER ALERT*
Er volgt een klein deel 3, waarin moeder en dochter elkaar gevonden hebben. Dit was het enige deel van het boek dat ik echt tegen vond vallen. Ik had graag gelezen over de eerste paar ontmoetingen (we krijgen alleen de allereerste) om te zien hoe Chrissie en Hannes levens samen komen. In plaats daarvan vindt er een flinke tijdsprong plaats waarin de vrouwen elkaar al een tijdje kennen en is deel 3 in verschillende vormen geschreven, soms als stukjes dagboek, soms vanuit Hanne’s perspectief en soms vanuit Chrissies perspectief, die ineens de ik-vorm heeft in plaats van 3e persoon zoals haar deel 2 heeft.

Ik vond Hanne hier ronduit vervelend om te lezen. Ze is een typische bittere oude vrouw, die worstelt met eenzaamheid en vindt dat dat volledig de schuld is van anderen. De slachtofferrol die je haar in deel 1 ziet ontwikkelen, is hier helemaal doorgeslagen en zelfs haar keuze om op haar manier te overlijden lijkt niet meer te zijn dan een zielige roep om nog een restje aandacht. Misschien denk ik er anders over als ik zelf zo oud ben, maar zo voel ik het nu, als dertiger. Chrissies worsteling met de familie van haar biologische moeder vond ik wel goed en realistisch weergegeven. Ik begreep haar worsteling met broers die haar wel accepteren, maar toch niet helemaal als zus kunnen zien omdat ze niet met haar opgegroeid zijn en gewoon anders in elkaar zitten dan zij. Waar Chrissie haar moeder graag wil leren kennen, zijn die broers wel klaar met Hanne, die hen nooit de veiligheid en stabiliteit heeft kunnen bieden die ze nodig hadden en die nu van hen verwacht dat zij dat wel aan haar bieden.

In het kort een erg mooi en knap geschreven boek. Als het einde wat anders in elkaar zat en wat minder gehaast overkwam, zou ik het 5 sterren hebben gegeven. Nu ga ik voor 4 sterren.