Oppervlakkig en onlogisch op detailniveau

Voordat je deze review leest, is het belangrijk om te weten dat ik zelf schrijver ben. Dit kleurt elk boek dat ik lees en bij dit boek pakt dat helaas erg negatief uit. Ik heb het boek weggelegd na zo'n 40 pagina's omdat k het zo slecht geschreven vond, dat ik geen zin meer had om verder te lezen. Ik kan me goed voorstellen dat iemand die niet schrijft zich niet ergert aan deze zaken en als de platte personages en slappe humor in een vlotte schrijfstijl dan ook nog bij je past, kan het zomaar zijn dat dit voor jou wel een vermakelijk boek is.

Het eerste dat me opviel aan IJdele hoop, was hoe slap het boek is. Ik vond het niet prettig om vast te houden. Dit zou geen probleem moeten zijn, ware het niet dat dit zo opvalt dat het boek voor mij meteen een stuk minder professioneel voelt. Mijn tip aan de schrijver zou dan ook zijn: investeer net iets meer in de kwaliteit van je boek zodat mensen niet al afhaken als ze het boek oppakken.

De cover vond ik interessant en past goed bij het verhaal. Het springt in het oog, het laat duidelijk het genre zien, het vertelt iets over het onderwerp in het boek en de stijl past bij de vlotte, humoristische schrijfstijl die is toegepast. De achterflaptekst vond ik wat minder veelzeggend, vooral de introductie van twee namen waarbij ik geen idee heb wat hun relatie tot de hp is, maar misschien ben ik nu te kritisch als schrijver. Een ander punt waar ik vind dat ik wel kritisch op mag zijn, is dat dit boek als YA/fantasy wordt verkocht. Fantasy is het zeker, maar er zit nul komma nul YA in het verhaal. YA gaat over tieners en tieneroderwerpen zoals je eerste liefde of je plek in de wereld vinden. Dit verhaal gaat over hoofdpersonen in hun (late) twintig, die een baan hebben, een serieuze relatie hebben, vreemdgaan en mensen bedriegen via hun werk. Daar is niets YA aan en ik vraag me af of de schrijfster niet goed weet wat YA inhoudt, of dat het zo genoemd is omdat YA beter verkoopt dan het volwassen genre.

Dan het verhaal zelf. Eerst de goede punten, want ik heb bewust twee sterren gegeven en niet één. De schrijfster is niet helemaal nieuw in het schrijven, of heeft in ieder geval hulp gehad bij het schrijven. De proza loopt aardig, de zinsbouw is afwisselend en infodumps worden in het begin redelijk goed vermeden. Het boek begint ook bij een scene waar werkelijk wat gebeurt, iets dat nieuwe schrijvers nog wel eens lastig vinden om te doen. Dat maakt dat het verhaal je meteen grijpt.

Helaas eindigt daar mijn positieve indruk.

De hoofdpersoon is een man die mensen belooft dat hij hun zuurverdiende spaargeld goed zal investeren, maar het in plaats daarvan in zijn eigen zak steekt. Dat is op zich een leuk uitgangspunt, ware het niet dat het voor mij totaal onlogisch is hoe deze man dat aanpakt. Zijn slachtoffers zijn middeninkomens, mensen met enkele tienduizenden euro's spaargeld. Dat zijn mensen die niet bepaald rijk zijn en die dus echt wel in de gaten houden wat er met hun geld gebeurt. Om dit te laten slagen, moet je onder een valse naam opereren en binnen een paar weken verdwenen zijn, anders loop je zo tegen de lamp. Dat gebeurt ook bij de hp. Hij wordt achterna gejaagd door een klant, maar juist daarom is het zo ongeloofwaardig. Ik zou denken dat iedereen die een business begint met het idee mensen geld afhandig te maken, daar wel even iets beter over nadenkt dan deze hp heeft gedaan.

Er zijn meerdere van dit soort ongeloofwaardige punten die in de eerste hoofdstukken nar voren komen, zoals dat de hp tijdens een gesprek met nieuwe klanten zijn telefoon opneemt zonder te kijken wie het is, terwijl hij weet dat hij een paar boze mensen achter hem aan heeft, of dat zijn vriendin, die blijkbaar niets weet van de zwendel van haar vriend, wel toegang heeft tot zijn klantenbestand en doodleuk, naïef als ze is, een bbq organiseert voor zijn klanten. Als de hp echt zo'n bedrieger is, zou het passender zijn dat hij óf zijn vrouw helemaal weghoudt van zijn zaak, óf haar betrekt bij zijn bedrog. Alles daar tussenin levert geheid problemen op, dat had hij moeten kunnen voorzien. Kortom, de hele setting voelt gewoon niet logisch en dus niet echt.

Ook andere personages voelen vreemd aan. Een demon, die duidelijk eng is en de controle over de situatie heeft, zoent een man en zijn vriendin reageert jaloers. Ik weet niet wat ze verwacht had dat hij zou doen, maar ik had niet het idee dat hij iets kon doen. Een minnares wordt boos dat hij niet zijn vrouw verlaat en stelt een ultimatum, maar stuurt binnen een uur een appje waarin ze dat ultimatum terugneemt. Dit soort situaties maakt voor mij de personages zeer ongeloofwaardig.

Een volgend punt, en dat is een punt waarvan ik denk dat het me vooral opviel omdat ik zelf schrijf, was dat de schrijver iets kritischer naar haar proza had mogen kijken. Zo zit er een naamkaartje vast op een muur die hij er niet vanaf krijgt, maar het volgende moment zit het kaartje in zijn zak. Hij opent de auto met de sleutel, dan start de motor en dan rijdt de auto weg, maar de man was nooit ingestapt. Er is een scène over botox, maar ik begrijp niet of die nu al ingespoten is of dat dit iets dat op de planning staat. Die onduidelijkheden halen me constant uit het verhaal.

Ook woorden woorden regelmatig verkeerd gebruikt. Zo voelt ze een telefoon zoemen. Een telefoon kun je voelen trillen of horen zoemen, maar voelen zoemen klopt niet. Knisperende biljetten kunnen prima, maar een biljet knispert niet als je het gewoon uit je portemonnee haalt. Iemand luistert niet meer 'want' hij knikt alleen maar, moet zijn: iemand luistert niet meer 'dus' hij knikt alleen maar. Tel hier als laatste bij op dat er continu van perspectief gewisseld wordt, middenin de paragraaf en ik wist af en toe echt niet meer wat er nu speelde.

Mijn conclusie: De schrijfster heeft wel potentie qua schrijfstijl, maar mag wat meer investeren in het uitdenken van het verhaal. Een ervaren schrijver, van buiten haar vriendenkring, die kritisch kan kijken naar wat ze schrijft, zou deze dame waarschijnlijk een eind op weg kunnen helpen naar het neerzetten van een verhaal dat niet alleen lekker leest, maar ook op detailniveau goed in elkaar zit.