Lezersrecensie
Respectvol verhaal
Het boek is in 3 delen opgedeeld: Harry's tiener jaren vanaf de dood van zijn moeder, zijn legerjaren en zijn leven vanaf dat hij Meghan ontmoette.
Het boek heeft twee rode draden. De eerste rode draad is het overlijden van zijn moeder. Totaan zijn twintiger jaren maakt hij zichzelf wijs dat zij niet dood is, maar zich ergens verstopt om van de pers af te zijn. De tweede rode draad is de pers, die hem al zijn hele leven achtervolgt, tot heel angstige en vernederende momenten toe. Alles om kranten en roddelbladen te verkopen.
We leren een jongen kennen die niet kan rouwen om zijn moeder omdat dat verdriet gewoon te groot is. Hij probeert op allerlij manieren zijn emoties enigszins onder controle te houden. In het eerste deel is er veel respect voor zijn vader, die niet erg speels is maar wel laat zien dat hij van zijn zoons houdt. Zo stopt hij ze elke avond zelf in bed als zijn zoons bij hem slapen. Er is ook respect voor zijn oudere broer. 'Willy' wil op school niet met hem te maken hebben. Hij wil graag uitvinden wie hij zelf is zonder dat zijn broertje daarbij om de hoek komt kijken. Maar eenmaal thuis vinden de jongens elkaar wel en zijn ze samen in het idee dat hun moeder zich ergens verborgen houdt. De enige die, naast de pers, in dit eerste deel niet helemaal zijn goedkeuring kan krijgen, is Camilla, maar zelfs daarvan zegt hij dat hij ziet hoe ze zijn vader gelukkig maakt en dat gunt hij hem.
Volwassen Harry heeft al flink te lijden gehad onder de pers. Stomme tienerfouten zijn uitvergroot en wereldnieuws geworden en hij kan er maar niet aan ontsnappen. Alleen in Botswana wordt hij niet constant gevolgd.
Harry is geen boekenwurm en daarmee een vreemde eend in de familie. Na veel wikken en wegen (en met in achtneming van de regels van royalty) besluit hij in het leger te gaan. Het leger doet hem goed. Privacy, hard werken, doorbikkelen, hij vindt het geweldig, ongecompliceerd. Maar als hij uitgezonden zal worden, komt, dankzij de pers, de vijand dit te weten en wordt hij doelwit nummer 1. Uiteindelijk lukt het hem 2 keer om uitgezonden te worden, de eerste keer in het diepste geheim. Ook deze uitzending eindigt als de pers besluit wereldkundig te maken waar hij zit en de tweede keer is er zelfs een aanval op de legerbasis specifiek met als doel hem in handen te krijgen.
Volwassen Harry beseft ook dat zijn moeder echt overleden is. Daarnaast heeft hij zo nu en dan een vriendin, maar meer dan eens wordt de relatie verbroken als de pers erachter komt en die de dame in kwestie en haar familie en vrienden gaat stalken.
Het laatste deel vertelt over zijn relatie met Meghan (Meg), hoe Meg belegerd wordt door journalisten en hoe die uit alle macht probeert haar zwart te maken. Volgens Harry doet de familie niets om dit te stoppen. Sterker nog,ze moedigen het aan. Slechte pers voor Harry betekent goede pers voor hen. De perst gaat echter crimineel ver en dit leidt ertoe dat Harry en Meg moeten vluchten voor hun veiligheid en uiteindelijk tot de breuk met de familie
Mijn mening over dit boek:
Zeker in de eerste twee delen blijft Harry respectvol tegenover iedereen. Alleen voor de pers heeft hij geen goed woord over, toen niet en nu al helemaal niet. In het derde deel lees je hoe hij probeert zijn familie te laten inzien hoe hij en Meg te lijden hebben onder de pers.
Ik leef zelf onder een steen en heb misschien een handjevol verhalen over Harry meegekregen in mijn leven, totdat hij besloot afstand te nemen van zijn royal duties. De verhalen die de pers blijkbaar over hem vertelt, vind ik ronduit schokkend. Ik vind het al te ver gaan dat de Nederlandse pers over Amalia's uiterlijk schrijft, maar dat is echt niets bij wat Harry en later ook Meg doormaken.
Door het boek heb ik achtergrond gekregen bij wat er allemaal speelt en daar ben ik dankbaar voor. En ja,ik weet dat Harry maar 1 perspectief biedt. Ik kan Harry's beweegredenen goed begrijpen en ik vind het knap van hem dat hij dit intieme kijkje in zijn leven met de wereld wil delen. Onderdeel hiervan is natuurlijk dat dit zijn manier is om de pers buitenspel te zetten. Door te vertellen hoe het werkelijk zit, hebben mensen hopelijk minder behoefte aan de roddelverhalen.
Ik snap ook dat de pers zijn best doet zijn boek onderuit te halen. De pers is de slechterik in Harry's verhaal en dat vinden journalisten natuurlijk niet leuk. Daarnaast zorgt zijn weerwoord hopelijk ervoor dat minder mensen de roddels gaan geloven. Maar ja, dat betekent minder inkomsten oor de roddelpers, dus gebruiken ze alle macht die ze hebben om deze publicatie af te zeiken. Erg jammer!
Ik zou dan ook zeggen: lees het zelf voordat je hier een oordeel over velt. En wat betreft de mensen die zeggen 'waarom wordt Harry wel gepubliceerd en ik niet?' Dat laatste weet ik niet want ik ken jouw verhaal niet, maar Harry heeft echt een uniek verhaal te vertellen. En dat doet hij zonder het overdreven 'moddergooien' wat de pers ervan maakt, maar juist door zichzelf en zijn frustraties bloot te geven.
Het boek heeft twee rode draden. De eerste rode draad is het overlijden van zijn moeder. Totaan zijn twintiger jaren maakt hij zichzelf wijs dat zij niet dood is, maar zich ergens verstopt om van de pers af te zijn. De tweede rode draad is de pers, die hem al zijn hele leven achtervolgt, tot heel angstige en vernederende momenten toe. Alles om kranten en roddelbladen te verkopen.
We leren een jongen kennen die niet kan rouwen om zijn moeder omdat dat verdriet gewoon te groot is. Hij probeert op allerlij manieren zijn emoties enigszins onder controle te houden. In het eerste deel is er veel respect voor zijn vader, die niet erg speels is maar wel laat zien dat hij van zijn zoons houdt. Zo stopt hij ze elke avond zelf in bed als zijn zoons bij hem slapen. Er is ook respect voor zijn oudere broer. 'Willy' wil op school niet met hem te maken hebben. Hij wil graag uitvinden wie hij zelf is zonder dat zijn broertje daarbij om de hoek komt kijken. Maar eenmaal thuis vinden de jongens elkaar wel en zijn ze samen in het idee dat hun moeder zich ergens verborgen houdt. De enige die, naast de pers, in dit eerste deel niet helemaal zijn goedkeuring kan krijgen, is Camilla, maar zelfs daarvan zegt hij dat hij ziet hoe ze zijn vader gelukkig maakt en dat gunt hij hem.
Volwassen Harry heeft al flink te lijden gehad onder de pers. Stomme tienerfouten zijn uitvergroot en wereldnieuws geworden en hij kan er maar niet aan ontsnappen. Alleen in Botswana wordt hij niet constant gevolgd.
Harry is geen boekenwurm en daarmee een vreemde eend in de familie. Na veel wikken en wegen (en met in achtneming van de regels van royalty) besluit hij in het leger te gaan. Het leger doet hem goed. Privacy, hard werken, doorbikkelen, hij vindt het geweldig, ongecompliceerd. Maar als hij uitgezonden zal worden, komt, dankzij de pers, de vijand dit te weten en wordt hij doelwit nummer 1. Uiteindelijk lukt het hem 2 keer om uitgezonden te worden, de eerste keer in het diepste geheim. Ook deze uitzending eindigt als de pers besluit wereldkundig te maken waar hij zit en de tweede keer is er zelfs een aanval op de legerbasis specifiek met als doel hem in handen te krijgen.
Volwassen Harry beseft ook dat zijn moeder echt overleden is. Daarnaast heeft hij zo nu en dan een vriendin, maar meer dan eens wordt de relatie verbroken als de pers erachter komt en die de dame in kwestie en haar familie en vrienden gaat stalken.
Het laatste deel vertelt over zijn relatie met Meghan (Meg), hoe Meg belegerd wordt door journalisten en hoe die uit alle macht probeert haar zwart te maken. Volgens Harry doet de familie niets om dit te stoppen. Sterker nog,ze moedigen het aan. Slechte pers voor Harry betekent goede pers voor hen. De perst gaat echter crimineel ver en dit leidt ertoe dat Harry en Meg moeten vluchten voor hun veiligheid en uiteindelijk tot de breuk met de familie
Mijn mening over dit boek:
Zeker in de eerste twee delen blijft Harry respectvol tegenover iedereen. Alleen voor de pers heeft hij geen goed woord over, toen niet en nu al helemaal niet. In het derde deel lees je hoe hij probeert zijn familie te laten inzien hoe hij en Meg te lijden hebben onder de pers.
Ik leef zelf onder een steen en heb misschien een handjevol verhalen over Harry meegekregen in mijn leven, totdat hij besloot afstand te nemen van zijn royal duties. De verhalen die de pers blijkbaar over hem vertelt, vind ik ronduit schokkend. Ik vind het al te ver gaan dat de Nederlandse pers over Amalia's uiterlijk schrijft, maar dat is echt niets bij wat Harry en later ook Meg doormaken.
Door het boek heb ik achtergrond gekregen bij wat er allemaal speelt en daar ben ik dankbaar voor. En ja,ik weet dat Harry maar 1 perspectief biedt. Ik kan Harry's beweegredenen goed begrijpen en ik vind het knap van hem dat hij dit intieme kijkje in zijn leven met de wereld wil delen. Onderdeel hiervan is natuurlijk dat dit zijn manier is om de pers buitenspel te zetten. Door te vertellen hoe het werkelijk zit, hebben mensen hopelijk minder behoefte aan de roddelverhalen.
Ik snap ook dat de pers zijn best doet zijn boek onderuit te halen. De pers is de slechterik in Harry's verhaal en dat vinden journalisten natuurlijk niet leuk. Daarnaast zorgt zijn weerwoord hopelijk ervoor dat minder mensen de roddels gaan geloven. Maar ja, dat betekent minder inkomsten oor de roddelpers, dus gebruiken ze alle macht die ze hebben om deze publicatie af te zeiken. Erg jammer!
Ik zou dan ook zeggen: lees het zelf voordat je hier een oordeel over velt. En wat betreft de mensen die zeggen 'waarom wordt Harry wel gepubliceerd en ik niet?' Dat laatste weet ik niet want ik ken jouw verhaal niet, maar Harry heeft echt een uniek verhaal te vertellen. En dat doet hij zonder het overdreven 'moddergooien' wat de pers ervan maakt, maar juist door zichzelf en zijn frustraties bloot te geven.
3
Reageer op deze recensie