Gedetailleerd beschreven 'bedgebeurtenissen' uit 1929

Jean-Yves Berthault deed bij het leeghalen van een woning een opmerkelijk vondst in een vergeten kelder. Na de nodige oude spullen te hebben weggehaald trof hij een zware leren tas aan gevuld met brieven. In een van de brieven vond hij een datum: 1929. Alle brieven zijn ondertekend door "Simone" en gericht aan Charles. Ze beschrijven het leven van Simone, de minnares van Charles. Beiden komen uit het welgestelde Parijse milieu.

Simones brieven beginnen redelijk normaal, alleen beschrijft ze de activiteiten in bed erg uitvoerig. Al snel lees je echter dat Charles er opgewonden van raakt als hij Simone pijn doet, en Simone geniet hiervan. Dat verklaart ook de vergelijking met Vijftig tinten grijs. Hoewel De schaamteloze passie van Mademoiselle S. een heel ander soort boek is, zou het hetzelfde publiek kunnen aanspreken.
Al snel ontdekt Simone echter dat Charles ook een voorliefde heeft voor sodomie, en gaat ze zich meer als een man gedragen (inclusief "accesoire"). In sommige brieven beschrijft ze situaties in bed waarin het onderscheid tussen man en vrouw verdwijnt.

Simone beschrijft vaak erg gedetailleerd wat Charles en zij in bed hebben gedaan of wat zij wil dat ze doen. Uit haar brieven blijkt namelijk dat ze weet wat ze wil, en ze neemt ook zelf initiatieven. Het is dus niet zo dat ze enkel ondergaat wat Charles bedenkt. Zeker naarmate de brieven vorderen, begint het steeds meer erop te lijken dat de rollen omgedraaid worden, dat Charles alleen maar dingen doet die Simone wil.

Als lezer heb je in principe wel genoeg aan Simones kant van het verhaal, al zijn er toch wel momenten waarop je graag ook iets van Charles zelf zou willen horen. Het einde laat zich wel raden, maar de manier waarop hun relatie eindigt, is toch verrassend (en gedeeltelijk blijft het natuurlijk gissen).

Dit is een onderwerp uit het interbellum waar je niet zoveel over hoort. Wat dit boek historisch gezien interessant maakt, is dat het bestaat uit brieven die door een vrouw uit die tijd zijn geschreven. Achter in het boek staan voetnoten over de wat tijdspecifiekere dingen die Simone in haar brieven beschrijft, zoals buizenpost en nog wat extra informatie over deze periode die niet uit Simones brieven te halen valt.

Ook al lees je alleen Simones kant van de briefwisseling, toch is het een goede manier om een idee te krijgen van wat iemand in die tijd meemaakte en hoe er toen werd aangekeken tegen homoseksuele en lesbische relaties.